Κωνσταντινούπολη – Συνέντευξη του Ανδρέα Σταματίου
Στην ομογενειακή εφημερίδα ΗΧΩ της Κωνσταντινούπολης και στο δημοσιογράφο Κυριάκο Πεταλίδη παραχώρησε συνέντευξη ο Προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου και Επικοινωνίας του Γενικού Προξενείου της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολη Ανδρέας Σταματίου.
Η συνέντευξη έχει τίτλο «Η διαφορετική “ματιά” στην επικοινωνία» και δημοσιεύτηκε στο φύλλο της 6ης Οκτωβρίου 2018.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης:
Η διαφορετική «ματιά» στην Επικοινωνία
Η διαχείριση θεμάτων ενημέρωσης και επικοινωνίας, σε διεθνές επίπεδο, όπως είναι αυτά που απασχολούν στην καθημερινότητά του έναν Σύμβουλο Τύπου προϋποθέτει άτομο με ιδιαίτερες αρετές αν σκεφτεί κανείς τους δαιδαλώδεις διαδρόμους των διπλωματικών χειρισμών. Κατά τη διάρκεια της συνεργασίας μου με τον Ανδρέα Σταματίου, τον Ακόλουθο Τύπου του Ελληνικού Προξενείου της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη, αποκρυπτογράφησα διαφορετικές όψεις των επαγγελματικών ικανοτήτων του αλλά και αντιμετώπισης σημαντικών στιγμών στην καριέρα του…
Ποιος είναι ο Ανδρέας Σταματίου
Ο Ανδρέας Σταματίου γεννήθηκε το 1978 στον Πειραιά. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι κάτοχος Master στη Νεώτερη και Σύγχρονη Ιστορία και επίσης κάτοχος master στις Σπουδές Νοτιοανατολικής Ευρώπης (SouthEast European Studies) και διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών στη Διπλωματική Ιστορία με θέμα τις ελληνοτουρκικές σχέσεις 1950-55, ως υπότροφος της Ακαδημίας Αθηνών. Έχει εκπονήσει σειρά εργασιών και δημοσιεύσεων για την Τουρκία και τα Βαλκάνια. Το 2005 εισήχθη πρώτος στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης (Τμήμα Συμβούλων και Γραμματέων Επικοινωνίας), από την οποία αποφοίτησε το 2007 με αριστείο. Από το 2007 εργάζεται ως ακόλουθος Τύπου, έχοντας υπηρετήσει στην Κεντρική Υπηρεσία (Διεύθυνση Υπηρεσιών Εξωτερικού, Διεύθυνση Δημοσίων Σχέσεων), στο Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας της Ελληνικής Πρεσβείας στην Άγκυρα και τα τελευταία τρία χρόνια στο Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη, στο οποίο και προΐσταται. Έχει άριστη γνώση αγγλικών, ιταλικών και τουρκικών.
Συστήστε μας το επάγγελμα του Συμβούλου Τύπου / Επικοινωνίας.
Ο Σύμβουλος Τύπου / Επικοινωνίας, ο Ακόλουθος Τύπου, όπως ήταν περισσότερο γνωστός παλαιότερα, είναι ουσιαστικά ο άνθρωπος που σε μια Πρεσβεία ή Γενικό Προξενείο είναι επιφορτισμένος με το κομμάτι του Τύπου της χώρας, με ό,τι αυτό σημαίνει – από καθημερινές επισκοπήσεις των ΜΜΕ και αναλύσεις τους έως τις επαφές με το δημοσιογραφικό κόσμο της χώρας και την εξυπηρέτηση πάσης φύσεως υποθέσεών του, ερωτήματα, διαπιστεύσεις κτλ. Στην ουσία πρόκειται για το κομμάτι της ενημέρωσης, επικοινωνίας και των σχέσεων με τα ΜΜΕ μιας διπλωματικής αρχής στο εξωτερικό και των εισροών και εκροών ενημέρωσης από και προς το διεθνή Τύπο στην Κεντρική Υπηρεσία στην Αθήνα και – το κυριότερο ίσως – την προβολή της Ελλάδας στα διεθνή ΜΜΕ. Οι Σύμβουλοι και Γραμματείς Επικοινωνίας, όπως επίσημα ονομάζεται ο κλάδος που ανήκω, είναι στην πλειοψηφία τους απόφοιτοι ειδικού τμήματος της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης.
Πρόκειται για μια απαιτητική και πολυσχιδή εργασία, η οποία εμπλέκει πολλές δεξιότητες, καθώς πέραν της καλής γνώσης αρκετών ξένων γλωσσών προϋποθέτει και καλή γνώση των θεμάτων που καλείται κάποιος να επισκοπεί από τα ΜΜΕ, διμερών, διεθνών, μειονοτικών αλλά και τοπικών πολλές φορές. Πολύ σημαντικό όμως είναι το κομμάτι της επικοινωνίας που εμπλέκει δημόσιες σχέσεις, κοινωνικοποίηση, ορθή αντίληψη του κοινού που απευθύνεσαι κάθε φορά αλλά και διαλεκτική ικανότητα, κάτω από όχι πάντα τις ιδανικότερες συνθήκες. Ο Σύμβουλος Τύπου, εξάλλου, καλείται να είναι πάντοτε ενημερωμένος για τα τεκταινόμενα και τις εξελίξεις σε μια χώρα, καθώς είναι ο κατεξοχήν υπεύθυνος για την ενημέρωση της Διπλωματικής Αρχής και της Πολιτείας για τα όσα τα ΜΜΕ της χώρας που βρίσκεται μεταδίδουν, αναλύουν και γράφουν αλλά και προβάλλει την Ελλάδα σε αυτά.
Τα τελευταία δύο χρόνια τα Γραφεία Τύπου έχουν επιφορτισθεί και με ένα νέο πεδίο δράσης, πέραν των κλασσικών καθηκόντων τους, καλούμενα να στηρίξουν τη συντονισμένη προσπάθεια που καταβάλλει το Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης (ΥΨΗΠΤΕ) για την προσέλκυση επενδύσεων στον οπτικοακουστικό τομέα, με έρευνες και δράσεις.
Τίποτε βέβαια από αυτά δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς τη συνεργασία και το συντονισμό με τους εξαιρετικούς συναδέλφους που υπηρετούν στην Κεντρική Υπηρεσία στην Αθήνα.
Ποια τα ερεθίσματα για την επιλογή της σταδιοδρομίας σας;
Αν και προέκυψε ως επαγγελματική επιλογή κάποια στιγμή στη ζωή μου, όταν το σκέπτομαι καλύτερα τείνω να καταλήξω ότι το νήμα αρχίζει αρκετά νωρίτερα, με την ακαδημαϊκή μου ενασχόληση με την εξωτερική πολιτική, τη διπλωματική ιστορία, κυρίως τα ελληνοτουρκικά και τα διεθνή ή και ακόμη πιο πριν, όταν με το που εγγράφηκα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών το ενδιαφέρον μου προς την Ιστορία και τα Διεθνή με έσπρωξε να αρχίσω να μαθαίνω τουρκικά.
Κάποια στιγμή σκέφθηκα ότι η θεωρητική ακαδημαϊκή γνώση μπορεί να μετουσιωθεί σε δράση και ίσως ότι θα μπορούσε να σταθεί περισσότερο χρήσιμη εκεί, οπότε ήδη ως υποψήφιος διδάκτορας έδωσα εξετάσεις για το Τμήμα Γραμματέων και Συμβούλων Επικοινωνίας της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, όπου και πέτυχα την εισαγωγή μου.
Ποια η αφορμή για την ενασχόλησή σας με τη συγκεκριμένη χώρα;
Ήδη από τα μαθητικά μου χρόνια το ενδιαφέρον μου για την Ιστορία και τις διεθνείς εξελίξεις δεν άργησε να επικεντρωθεί σε αυτόν το γείτονα με τον οποίο έχουμε τόσες διαφορές και τόσα κοινά. Η σκέψη, ότι η μοίρα των δύο εθνών είναι τόσο στενά συνδεδεμένη πάνω από μια χιλιετηρίδα και η Ιστορία του ενός, ακόμη και μέρος της ταυτότητάς του, σφραγίσθηκε από την αλληλεπίδραση και την αντιπαράθεση με τον άλλο, μου φαινόταν συναρπαστική. Σε αυτό προστέθηκε η επιπλέον σκέψη ότι η όποια αντιμετώπιση των δυσεπίλυτων εξισώσεων με την Τουρκία προϋποθέτει την καλή γνωριμία με τη χώρα αυτή, που πάντα είναι για τους Έλληνες απίστευτα γνωστή σε κάποιες πλευρές της και απίστευτα άγνωστη σε κάποιες άλλες.
Είναι μακρόχρονη η θητεία σας στην Τουρκία;
Η Κωνσταντινούπολη είναι ο δεύτερος επαγγελματικός «σταθμός» μου στην Τουρκία καθώς είχα υπηρετήσει και παλαιότερα στη χώρα, στην Άγκυρα, που ήταν μάλιστα και η πρώτη μου μετάθεση, ένα απαιτητικό πόστο με πολλή δουλειά και πολλές ιδιαιτερότητες. Δύο διαφορετικές πόλεις, με διαφορετικές νοοτροπίες, δύο όψεις που πρέπει να έχει κανείς στο μυαλό του σκεπτόμενος την Τουρκία, όπως εξάλλου και τις πιο καλά κρυμμένες όψεις της, αυτές της αχανούς υπαίθρου της.
Σημαίνει ιδιαίτερα καλή γνώση της χώρας σε διαφορετικές περιόδους…
Η Τουρκία είναι μια συναρπαστική περίπτωση χώρας με μοναδικό ενδιαφέρον σε όλους τους τομείς. Είναι σίγουρο ότι υπηρετώντας εδώ αποκλείεται κάποιος να βαρεθεί. Είχα την ευκαιρία να την δω σε δύο φάσεις τεράστιων αλλαγών προς τελείως διαφορετικές κατευθύνσεις. Έφυγα από την Άγκυρα το 2011 και επέστρεψα στην Κωνσταντινούπολη το 2015. Αν αναλογιστεί κανείς τις εξελίξεις ως το 2011 και αυτές που έχουμε δει τα τελευταία τρία χρόνια, αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για μια χώρα γεμάτη ανατροπές και απρόσμενες εξελίξεις. Το να έχει κάποιος δει δύο διαφορετικά επεισόδια, γνωρίζοντας τους πρωταγωνιστές, είναι κάτι που σίγουρα τον βοηθά να κατανοεί και να εξηγεί τις εξελίξεις.
Η Πόλη, λένε, είναι συναρπαστική, βρίσκετε το ίδιο και τη θητεία σας στην Κωνσταντινούπολη;
Η Πόλη είναι όντως συναρπαστική. Νομίζω, όμως, ότι ασκεί μια έλξη στους ανθρώπους κάθε καταγωγής, ιδιαίτερα τους Έλληνες, σχεδόν μεταφυσική. Πέραν της μοναδικής γοητείας της Πόλης και της σημασίας τού να ζει κανείς σε αυτήν, η θητεία μου εδώ σημαδεύτηκε από γεγονότα ιστορικά για την Τουρκία, γεγονότα που δύσκολα ένας επαγγελματίας συναντά στη σταδιοδρομία του. Δύο εκλογικές αναμετρήσεις μεγάλης σημασίας, το 2015 και πρόσφατα τον Ιούνιο, το δημοψήφισμα που άλλαξε το πολίτευμα της χώρας, πέρυσι τον Απρίλιο, μια αιματηρή απόπειρα πραξικοπήματος με τανκς αεροπλάνα, βολές και εκρήξεις καθώς και έξι τρομοκρατικές επιθέσεις είναι νομίζω ένας απολογισμός που δίνει το δικαίωμα να προφέρει κανείς τη λέξη «συναρπαστική».
Το έργο σας εδώ στην Πόλη;
Το όποιο έργο μου εδώ είναι το συνεπές έργο που οφείλει να επιτελεί ένα Γραφείο Τύπου στο πλαίσιο ενός Γενικού Προξενείου σε μια χώρα της σημασίας της Τουρκίας, σε μια περίοδο καθολικών αλλαγών, στην Πόλη αυτή με την μοναδική ιστορική Ομογένειά μας, το Οικουμενικό Πατριαρχείο με τη διεθνή του ακτινοβολία σε ένα τραχύ περιβάλλον, με τις μειονότητες κάθε είδους και θρησκεύματος, με τα κτίριά τους, τους θεσμούς τους, που συμβάλλουν στη μοναδικότητα της Κωνσταντινούπολης. Σε μια πόλη που να μην ξεχνούμε αποτελεί την έδρα των τουρκικών ΜΜΕ αλλά και την οικονομική και πολιτιστική πρωτεύουσα της χώρας. Σε μια πόλη που χτυπά ο παλμός της Τουρκίας, ζει περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της και λαμβάνουν χώρα οι κινητοποιήσεις κάθε είδους και οι εξελίξεις και άρα και οι ειδήσεις τρέχουν.
Στο πλαίσιο αυτό, πέραν της ενημέρωσης της πολιτικής και υπηρεσιακής ηγεσίας του Υπουργείου Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης και της εδώ Διπλωματικής Αρχής για τις εξελίξεις, όπως αποτυπώνονται καθημερινά στα ΜΜΕ, το Γραφείο Τύπου καλλιεργεί τις επαφές του με εκπροσώπους του τουρκικού Τύπου, του ομογενειακού Τύπου αλλά και τρίτων χωρών, διεκπεραιώνει δημοσιογραφικά αιτήματα και τις διαδικασίες για άδειες κινηματογράφησης και διαπιστεύσεις σε συνεργασία με την Κεντρική Υπηρεσία, απαντά σε ερωτήματα σε συνεργασία πάντα με το Γενικό Προξενείο, ενθαρρύνει τα ελληνικά γράμματα, διοργανώνει εκδηλώσεις με θεματική τον Τύπο και τα ΜΜΕ και στο πλαίσιο του Γενικού μας Προξενείου, το οποίο εκπροσωπεί σε εκδηλώσεις σε σχέση με τον Τύπο ενώ παράλληλα εκπροσωπεί και το ΥΨΗΤΠΕ.
Τώρα, αν το όποιο έργο μου εδώ αναγνωρίζεται θετικά τότε αυτό πάνω από όλα ανακλά στην Ελληνική Πολιτεία, την Υπηρεσία μου και το Γενικό μας Προξενείο.
Η πορεία της Ομογένειας στην εξέλιξη του χρόνου;
Η σημασία της Ομογένειάς μας εδώ είναι γνωστή, νομίζω, σε κάθε Έλληνα. Την αναγνωρίζει στα βιβλία της Ιστορίας, σε επιβλητικά κτίρια που κτίσθηκαν με δωρεές τους στο κέντρο της Αθήνας, σε οδούς που πολλές φορές φέρουν και το όνομά τους, σε μορφές αγαλμάτων που κοσμούν τις πόλεις μας.
Όποιος επιπλέον έχει την τιμή να μένει στην Κωνσταντινούπολη αντικρίζει ακόμη περισσότερο τα βυζαντινά μνημεία της, το Φανάρι, τα Σχολεία μας, τις Εκκλησίες, τις γειτονιές και τα μέγαρα που αυτοί οι άνθρωποι έχτισαν. Να πω ότι σε τελική ανάλυση φτάνει μια γρήγορη ματιά στην οδό Ιστικλάλ; Ή στο νεκροταφείο του Σισλί με τους τάφους που φέρουν γραμμένα τα επώνυμα ευεργετών και επιφανών Ελλήνων που γνωρίζουμε όλοι από τα πρώτα μας μαθητικά χρόνια;
Η Ομογένειά μας εδώ, δοκιμασμένη κατά τις προηγούμενες δεκαετίες και συρρικνωμένη πληθυσμιακά, δείχνει αξιοθαύμαστη δραστηριότητα, διατηρεί τις κοινότητές της, συσπειρώνεται γύρω από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, εξακολουθεί να υπάρχει και να δημιουργεί. Δεν είναι καθόλου λίγο. Και αποτελεί μεγάλη τιμή για μένα που γνώρισα από κοντά την Ομογένειά μας και τους ανθρώπους της, μίλησα μαζί τους και ήρθα κοντά τους.
Η στάση του Πατριαρχείου και η αρωγή του στον Ελληνισμό;
Το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο είναι από μόνο του ένας καλός λόγος να αισθάνεται κανείς τιμή που έχει την ευκαιρία να ζει εδώ. Η σημασία του οικουμενικά, για τον Χριστιανισμό, την Ορθοδοξία αλλά και για ανθρώπους κάθε πίστης που τιμούν τον πολιτισμό και την ιστορία είναι κάτι παραπάνω από πολύ υψηλή.
Και μόνο το να εκκλησιάζεται κανείς κάθε Κυριακή στον Άγιο Γεώργιο στο Φανάρι αλλά και τις άλλες εκκλησίες μας στην Πόλη τον κάνει να αισθάνεται μέρος της Ιστορίας.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο παραμένει ένας θεσμός διεθνούς ακτινοβολίας και δράσης. Θα πω μόνο –και Ιστορία όλοι γνωρίζουμε – ότι αυτό δεν ούτε απλό ούτε αυτονόητο.
Τι θα σας μείνει ανεξίτηλο από τη θητεία σας στην Κωνσταντινούπολη;
Νομίζω, κ. Πεταλίδη, ότι σε ένα βαθμό οι μνήμες όλων όσων ζήσαμε εδώ αυτά τα χρόνια σημαδεύτηκαν από τις εξελίξεις: η πυκνότητα των πολύνεκρων τρομοκρατικών επιθέσεων σε κεντρικά σημεία της Πόλης και πάνω από όλα η ζοφερή νύχτα της απόπειρας πραξικοπήματος, είμαι σίγουρος ότι άγγιξαν όλους μας. Εμένα και εσάς που ήσασταν παρών όπως και τους ομογενείς αλλά και τους εδώ παρεπιδημούντες Ελλαδίτες, τους Τούρκους φίλους μας και τους κάθε εθνικότητας ανθρώπους που τα έζησαν. Ακόμη περισσότερο όταν ένας άνθρωπος είναι επιφορτισμένος με την ενημέρωση τόσο της διπλωματικής αρχής όσο και της ελληνικής Πολιτείας, την ώρα που οι εξελίξεις και η μετάδοσή τους τρέχουν πυρετωδώς και πρέπει να συγκρατήσει οποιαδήποτε συναισθήματα προκειμένου να ενημερώνει για το τι συμβαίνει την πολιτική ηγεσία και το Γενικό Προξενείο, ιδιαίτερα όταν αυτός ο άνθρωπος είναι μόνος του. Νομίζω ότι αυτή η νύχτα με τη δουλειά ως τα ξημερώματα, κάτω από αυτές τις συνθήκες αλλά και η ηθική ανταμοιβή του τηλεφωνήματος για συγχαρητήρια από την πολιτική ηγεσία της Υπηρεσίας μου, θα μου μείνουν αξέχαστα. Όπως, ανεξίτηλα στη μνήμη μου θα μείνουν οι άνθρωποι που ήταν συνεχώς σε επαφή μαζί μου για να «είναι δίπλα» σε δύσκολες ώρες, από την Αθήνα, οικείοι και Υπηρεσιακοί.
Ανεξίτηλες όμως θα μου μείνουν και οι συζητήσεις με μια προσωπικότητα της ακτινοβολίας και της ευφυΐας του Οικουμενικού μας Πατριάρχη.
Η εκδήλωση «Όψεις του κωνσταντινουπολίτικου ελληνισμού στον ελληνικό και τουρκικό Τύπο» φέρει τη σφραγίδα σας…
Είναι μεγάλη τιμή που το ακούω αυτό από εσάς, ιδιαίτερα αν απηχεί και τη γνώμη των ομογενών μας εδώ. Η αλήθεια είναι ότι σκέφθηκα πως αν και φυσικά όλες οι εκδηλώσεις που διοργανώνει κατά καιρούς το Γραφείο Τύπου χαρακτηρίζονται για την ποιότητά τους, θα ήθελα να ξεφύγω από το παρελθόν ως σίγουρη λύση και να κάνουμε κάτι σύγχρονο που να απευθύνεται εκτός από το παρελθόν και στο παρόν και στους σύγχρονους προβληματισμούς που έχουμε όλοι μας σε σχέση με το κομμάτι τουλάχιστον αρμοδιότητας του Γραφείου Τύπου, που είναι τα ΜΜΕ. Ακόμη και δύσκολα θέματα, ξέρετε, μπορούν να προσεγγισθούν θαρραλέα και επιτυχώς, όταν ξέρεις πού πατάς τόσο στη θεματολογία όσο και στους ομιλητές και την προετοιμασία μιας εκδήλωσης. Η τουρκική κοινωνία και η mainstream τουρκική δημοσιογραφία έχουν διανύσει μια υπολογίσιμη απόσταση στα θέματα των μη μουσουλμανικών μειονοτήτων.
Οφείλω ευχαριστίες στο Γενικό Γραμματέα και Ενημέρωσης και , νυν Υφυπουργό Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης, κ. Λευτέρη Κρέτσο, όπως και στον ροϊστάμενο της Διεύθυνσης Διεθνούς Επικοινωνίας συνάδελφο κ. Αλέξη Γεωργιάδη για τη στήριξή τους στο όλο εγχείρημα.
Θερμές ευχαριστίες εξάλλου οφείλω στον εκδότη της ΗΧΟΥΣ κ. Ανδρέα Ρομπόπουλο για την πολύτιμη βοήθειά του.
Φυσικά, ρόλο στην επιτυχή κατάληξη του εγχειρήματος διαδραμάτισε και η ευγενής παραχώρηση του Σισμανογλείου Μεγάρου από το Γενικό Προξενείο, στο πλαίσιο του οποίου λειτουργεί και το Γραφείο Τύπου.
Δυσκολίες υπήρξαν πολλές, από σοβαρά προβλήματα υγείας έως δυσεπίλυτα οργανωτικά ζητήματα της τελευταίας στιγμής, δεδομένου και του ότι το Γραφείο μας στελεχώνεται μόνο από έναν Σύμβουλο Τύπου, οπότε είχα να ασχοληθώ με όλο το φάσμα του σχεδιασμού, της οργάνωσης, των οικονομικών, της επιλογής και εξασφάλισης ομιλητών, των προσκλήσεων.
Ήταν μεγάλη η χαρά που ένιωσα όταν τις επόμενες μέρες διάβαζα στο μεγαλύτερο μέρος των τουρκικών ΜΜΕ αναλυτικές παρουσιάσεις της εκδήλωσης με τόσο μα τόσο θετικά λόγια για τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης. Αισθάνθηκα ότι οι όποιοι κόποι ανταμείφθηκαν. Επιπλέον, με χαροποίησε ιδιαίτερα και η προβολή της εκδήλωσης από τα ελληνικά – ελλαδικά, κυπριακά και ομογενειακά από όλο τον κόσμο – Μέσα.
Εξάλλου, τα συγχαρητήρια του Οικουμενικού Πατριάρχη και του Πρέσβη μας στην Άγκυρα κ. Πέτρου Μαυροειδή ήταν μια μεγάλη αμοιβή από μόνα τους.
Πώς βλέπετε τον Ομογενειακό Τύπο της Κωνσταντινούπολης;
Ο Ομογενειακός Τύπος στην Πόλη, τον οποίο και εσείς έχετε επιλέξει να υπηρετείτε μετά από τρεις δεκαετίες, αν δεν απατώμαι, ενεργούς ενασχόλησης με τη δημοσιογραφία, εξακολουθεί να επιτελεί ένα εξαιρετικά σημαντικό έργο, καθώς ενημερώνει την πλέον λιγοστή αριθμητικά ομογένειά μας εδώ για τις ειδήσεις, τόσο της ίδιας όσο και της Ελλάδας και της Τουρκίας, στα ελληνικά, με τη δική της ματιά.
Και μόνο το γεγονός ότι κυκλοφορεί Τύπος στην ελληνική γλώσσα, η οποία σε αυτήν την Πόλη μιλήθηκε, καλλιεργήθηκε και γέννησε αριστουργήματα της παγκόσμιας Γραμματείας, στην ιστορική συγγραφή, στη Λογοτεχνία, στη Θεολογία, είναι εξαιρετικής σημασίας.
Οι δύο ομογενειακές μας εφημερίδες, η ΗΧΩ και η ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, αλλά και το ραδιόφωνο της ΗΧΟΥΣ, αποτελούν μέρος της μακραίωνης ιστορίας της Κωνσταντινούπολης, δίνουν λόγο και πνοή στον ελληνισμό εδώ και τον βοηθούν να μένει ζωντανός.
Να προσθέσω εδώ ότι η αξία των εφημερίδων μας δεν είναι ωστόσο συμβολική.
Πρόκειται για πολύ αξιόλογα έντυπα που διαβάζοντάς τα κανείς μπορεί να έχει καθημερινά εικόνα για της εξελίξεις του Ελληνισμού εδώ, της Ελλάδας, της Τουρκίας αλλά και διεθνώς.
Και κάτι ακόμη πιο προσωπικό: Νομίζω ένα από τα πιο χαρακτηριστικά στιγμιότυπα της ζωής μου εδώ, εδώ και τρία χρόνια, είναι η ώρα που κάθε μέρα πρωί-πρωί, όταν μπαίνω στην είσοδο του γραφείου, βρίσκω στη θυρίδα την ΗΧΩ και την ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ. Είναι η πιο ζεστή στιγμή της καθημερινής επαγγελματικής μου ρουτίνας.
Προτάσεις για την συνέχεια και την εξέλιξη του;
Η συνέχεια του ελληνικού Τύπου της Πόλης είναι ταυτισμένη με τη συνέχιση και την εξέλιξη του ελληνισμού της Πόλης. Άρα…
Νομίζω ότι είναι σημαντικό ότι η Ελληνική Πολιτεία ενδιαφέρεται πάντοτε και μεριμνά για τον Ελληνισμό της Πόλης, κάτι που μπορώ να βεβαιώσω και εγώ προσωπικά για το κομμάτι της αρμοδιότητάς μου, τον Τύπο.
Από εκεί και πέρα, ο Ελληνισμός της Πόλης θα πρέπει να εξασφαλίσει τους διαδόχους των άξιων εκπροσώπων του Τύπου της, ανθρώπων με άριστη γνώση της κοινότητάς μας αλλά και της Ελλάδας και της Τουρκίας, που να γράφουν τα τόσο ωραία ελληνικά που διαβάζουμε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ και την ΗΧΩ αλλά και να στηρίζουν το δύσκολο εγχείρημα της διατήρησης των δύο εφημερίδων.
Σχόλιο για τα θέματα Τύπου στην Τουρκία;
Δεν είναι μυστικό ότι η χώρα διανύει μια δύσκολη περίοδο στα ζητήματα Τύπου. Από εκεί και πέρα, εστιάζοντας στα καθ’ ημάς, συχνά πυκνά διαβάζει πια κανείς στις μέρες μας δημοσιεύματα θετικά – πλην εξαιρέσεων – για τον ελληνισμό εδώ, τις εκδηλώσεις του, τα σχολεία, τα ιστορικά του κτίρια αλλά και αφιερώματα για δύσκολα θέματα, όπως τα Σεπτεμβριανά και οι απελάσεις του 1963-64.