Χαιρετισμός του Γενικού Γραμματέα Ενημέρωσης & Επικοινωνίας Λ. Κρέτσου στην τελετή απονομής δημοσιογραφικού βραβείου “Ελένη Βλάχου 2015”
Κύριε Αντιπρόεδρε της Βουλής, κύριε πρέσβη, αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι
Κατ’ αρχήν θα ήθελα να συγχαρώ, το νικητή του φετινού διαγωνισμού κ. Κωνσταντίνο Κουκουμάκα και να σημειώσω ότι η επιλογή ήταν δύσκολη, ανάμεσα σε εξαίρετα ρεπορτάζ και άρθρα.
Είναι μεγάλη μου χαρά να παρευρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας, ανάμεσα σε επαγγελματίες δημοσιογράφους που έχουν αποδείξει την αξία τους, για τους οποίους το δημοσιογραφικό λειτούργημα δεν έχει απολέσει την πρότερή του αξία, παρά τις όποιες συστηματικές προσπάθειες που παρατηρούνται τα τελευταία χρόνια.
Γιατί η δημοσιογραφία σήμερα ασκείται υπό έναν ασφυκτικό κλοιό προβλημάτων, παρεμβάσεων και έξωθεν παρεμβολών, όπου ο επαγγελματίας καλείται να αναλάβει το ρόλο ενός «αλεξιπτωτιστή» παντός καιρού, ο οποίος όμως όπως ο βασιλιάς στο γνωστό παραμύθι, είναι γυμνός. Η κρίση έχει εδώ και καιρό αφήσει το στίγμα της στο σημερινό δημοσιογραφικό χώρο, με χρεωμένες επιχειρήσεις να υπολειτουργούν και να εμφανίζουν σοβαρά ελλείμματα πόρων, τα οποία όπως γνωρίζουμε όλοι καλά, έρχονται να προστεθούν στις ήδη επιβαρυμένες πλάτες των επαγγελματιών του πεδίου- ένα πεδίο το οποίο τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει δραματικά.
Η οικονομική κρίση μετακύλησε στο πεδίο του κοινωνικού και έχει πια λάβει διαστάσεις ανθρωπιστικής και πολιτικής κρίσης. Οι κοινωνικές ανάγκες έχουν πολλαπλασιαστεί, οι μέχρι πρότινος σταθερές αξίες βρίσκονται υπό συνθήκες συνεχούς διαπραγμάτευσης. Αυτό είναι το πεδίο στο οποίο «παλεύει» καθημερινά ο δημοσιογράφος, γυμνός, χωρίς τους αναγκαίους πόρους, χωρίς την απαραίτητη επαγγελματική θωράκιση.
Αυτή είναι όμως η μία πλευρά του νομίσματος. Προκειμένου να μπορέσουμε με επιτυχία να ανοίξουμε το φάκελο «δημοσιογραφία στην Ελλάδα του σήμερα» οφείλουμε να υιοθετήσουμε μια πιο κριτική στάση και να αναζητήσουμε μια πιο αναστοχαστική διάθεση σε σχέση με τις σημερινές επαγγελματικές πρακτικές. Συνήθειες του παρελθόντος που ακροβατούν στα όρια της επαγγελματικής ηθικής, νοοτροπίες που μας κρατούν δέσμιους σε ένα αντιπαραγωγικό χθες, οι οποίες εντείνουν, ας μου επιτραπεί, την κλαδική κρίση, είναι πια επιτακτική ανάγκη να τις αφήσουμε πίσω μας.
Από την άλλη πλευρά, πρέπει να αναζητήσουμε όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία θα μας επιτρέψουν να οικοδομήσουμε ένα επαγγελματικό αύριο για το οποίο τουλάχιστον θα είμαστε περήφανοι. Στο πλαίσιο αυτό, οφείλουμε να αναβαθμίσουμε ποιοτικά τις νέες δημοσιογραφικές πρακτικές αλλά και να εξοπλίσουμε τεχνολογικά τα χέρια και τη σκέψη παλαιών και νέων συναδέλφων. Γιατί η τεχνολογία δεν αφορά μόνο στην υιοθέτηση εφαρμογών και στη χρήση ψηφιακών μέσων και εργαλείων, χωρίς βέβαια να θέλω να υποστηρίξω ότι ακόμα και αυτό δεν είναι απαραίτητο. Τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας έχουν αλλάξει και οφείλουμε να προσαρμοστούμε. Και ποιος ξέρει; Ίσως να βγούμε και κερδισμένοι από αυτήν την αλλαγή. Αλλά η προηγούμενη μου επισήμανση αναφέρεται σε μια υιοθέτηση ενός τρόπου σκέψης και πράξης η οποία θα είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις πρακτικές της ερευνητικής δημοσιογραφίας, του ρεπορτάζ, της αρχειακής αναζήτησης, της εξακρίβωσης και διασταύρωσης στοιχείων.
Και μέσα σε αυτό ακριβώς το κλίμα, οι νέοι δημοσιογράφοι, οι νέες γενιές οφείλουν να χαράξουν το δικό τους δρόμο, το δικό τους μονοπάτι και να καθοδηγήσουν και εμάς σε αυτό. Οι αλλαγές πρόκειται να είναι ραγδαίες και οι πρωτοβουλίες πρέπει να έρθουν από τους νέους επαγγελματίες και όλα αυτά μέσα από μια διαδικασία συνεχούς διαλόγου με τους παλιούς, με όλους εμάς.
Σας ευχαριστώ πολύ για τη σημερινή πρόσκληση
Εύχομαι καλή συνέχεια σε όλους.