Σημεία Συνέντευξης του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ και Κυβερνητικού Εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη στον SKAI 100,3

Σημεία Συνέντευξης του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ  και Κυβερνητικού Εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη στον SKAI 100,3 στην εκπομπή “Μια του Νότη δυό του Χιώτη” με τον Βασίλη Χιώτη και Νότη Παπαδόπουλο.

Συγκεκριμένα:

Για τη λήξη της προθεσμίας υποβολής προσφορών στον διεθνή διαγωνισμό που αφορά τα θαλάσσια blocks υδρογονανθράκων νοτίως της Κρήτης και στη Νότια Πελοπόννησο

«Ακόμη δεν έχουμε κάτι, αλλά πολύ σωστά είπατε είναι η μέρα που περιμένουμε. Προσωπικά, δεν έχω κάποια παραπάνω ενημέρωση σε σχέση με το γεγονός ότι είναι η μέρα που θα γίνουμε σοφότεροι».

Για την ηλεκτρική διασύνδεση Ελλάδας- Κύπρου

«Είναι ένα πολύ σημαντικό έργο για την ηλεκτροδότηση της Κύπρου και ένα έργο σημαντικό και για εμάς και για την Ευρώπη. Το στηρίζουμε, θέλουμε να γίνει, αλλά έχει μία διάσταση που δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε, που είναι ο καταμερισμός των βαρών σε οικονομικό επίπεδο. Είναι προφανές ότι ένα έργο τόσο σημαντικό και για την Κύπρο, δεν μπορεί να το πληρώσει μόνο ο Έλληνας φορολογούμενος».

«Είμαστε κάτι παραπάνω από φίλες χώρες. Έχουμε απόλυτη ταύτιση εθνικών συμφερόντων. Είναι αδελφό κράτος η Κύπρος και, για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους, γιατί δεν νομίζω ότι ο κόσμος θέλει να ακούει συνθήματα και τίτλους, δυστυχώς αυτό γίνεται από την Αντιπολίτευση, η ίδια η πολιτική της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια, και της Κύπρου, έχει παράξει αποτελέσματα που δεν τα έχουμε δει για πάρα – πάρα πολλά χρόνια. Και ο ρόλος που έχει και η Ελλάδα και το Υπουργείο Εξωτερικών, τα έχει πει πολύ αναλυτικά πολλές φορές και ο κ. Γεραπετρίτης, και στο μεγάλο ζήτημα, στην ανοιχτή πληγή των 51 ετών κατοχής, μετά την παράνομη εισβολή στην Κύπρο. Αυτό δεν αμφισβητείται. Το ζήτημα αυτό του Καλωδίου, όμως, έχει και αυτή την διάσταση. Δεν θα μπορούσε η Ελλάδα δια των Υπηρεσιών που ασχολούνται, με το θέμα του καλωδίου να δεχθεί ο επιμερισμός αυτός ο οικονομικός να γίνει μόνο στον Έλληνα φορολογούμενο. Αυτό. Από εκεί και πέρα, περιμένουμε, χωρίς να μπορούμε να πούμε κάτι περισσότερο, γιατί πραγματικά θέλουμε και το έχουμε αποδείξει με τις πρωτοβουλίες μας, να προχωρήσει το έργο αυτό».

«Ακούω και διαβάζω κι εγώ, όπως και θυμάμαι κάποια ειρωνικά σχόλια από την Αντιπολίτευση και ένα μέρος μικρό των ΜΜΕ όταν στην προηγούμενη, της Πέμπτης δηλαδή, ενημέρωση πολιτικών συντακτών είχα πει ότι δεν υπάρχει έρευνα στην Ελλάδα για το καλώδιο από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, τις πρώτες ώρες, όπως συνηθίζουν οι βιαστικοί, βιάστηκαν και απεδείχθη ότι αυτό το οποίο είπα -γιατί αυτή ήταν και η επίσημη ενημέρωση που είχα και ήταν και η ορθή- ίσχυε. Έτσι; Γενικά, χρειάζεται διασταύρωση και ψυχραιμία. Διασταύρωση πληροφορίας και ψυχραιμία. Ειδικά, όταν τα ζητήματα αυτά ξεπερνούν τις αποφάσεις στη χώρα μας. Υπάρχουν και αποφάσεις στην Κύπρο. Το ξαναλέω. Είναι αδελφό Κράτος, κάτι παραπάνω από ταύτιση συμφερόντων. Τα δίκαια της Κύπρου είναι δικές μας διεκδικήσεις και θα συνεχίσουν να είναι, αλλά αυτό το ζήτημα έχει και αυτή τη διάσταση».

Για τη ΔΕΘ και τα μέτρα που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός

«Αυτά τα οποία ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός δεν θεωρώ ότι είναι ένα απλό πακέτο μέτρων. Είναι, σε αντίθεση με το τι ακούγαμε για πάρα πολλά χρόνια στην Ελλάδα, μια συνολική φορολογική μεταρρύθμιση, μία γενναία παρέμβαση, που για να μην έχουμε αυταπάτες, δεν θα κάνει κανέναν άνθρωπο από τη μια μέρα στην άλλη πλούσιο. Ούτε, λοιπόν, είναι για να πανηγυρίζουμε και να πούμε ότι «Α! Μετά από αυτό το πακέτο μέτρων, όλα λύθηκαν», ούτε, όμως, είναι για να τα μηδενίζουμε. Θα συμφωνήσω, δηλαδή, ότι είναι θετικά μέτρα. Το δεύτερο που θέλω να πω, είναι ότι δεν ήταν ούτε τα πρώτα, και ειδικά σε επίπεδο φοροελαφρύνσεων – οι 72 φόροι που λέγαμε μέχρι την Παρασκευή έχουν γίνει 80, που μειώθηκαν ή που καταργήθηκαν επί της Κυβέρνησης αυτής- ούτε θα είναι τα τελευταία. Όσο η χώρα συνεχίζει και από την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και την ανάπτυξη της οικονομίας, δηλαδή την δημιουργία θέσεων εργασίας και την αύξηση του ΑΕΠ έχει έσοδα, θα συνεχίζει να μειώνει φόρους».

Για το αν «αυτά θα τα ακούμε μια φορά τον χρόνο»

«Μπορεί και νωρίτερα. Όταν θα μπορούμε να είμαστε σίγουροι, όπως κάναμε με το ένα ενοίκιο…».

«Καταρχάς, να δούμε αυτά τα μέτρα να ψηφίζονται, που θα ψηφιστούν, στον Προϋπολογισμό, να εφαρμόζονται, να τα καταλάβει ο κόσμος στην τσέπη του. Τον Νοέμβριο, πριν ψηφιστεί ο Προϋπολογισμός θα δει και το ένα ενοίκιο πίσω και τα 250 ευρώ και κάθε φορά που με ασφάλεια και με βάση τους ευρωπαϊκούς κανόνες, η χώρα μας θα μπορεί να παίρνει τέτοιες αποφάσεις, η Κυβέρνηση δηλαδή να παίρνει τις αποφάσεις, η στόχευση του Πρωθυπουργού και του οικονομικού επιτελείου, είναι αυτές να είναι μειώσεις φόρων. Γιατί μειώσεις φόρων; Και πάω στο τρίτο που θέλω να πω. Πρώτον, γιατί αυτό είναι απολύτως συνεπές με την ιδεολογία της παράταξής μας. Και των ανθρώπων που μπορεί να έρθουν να την στηρίξουν τα τελευταία χρόνια, των ανθρώπων του Κέντρου, της Κεντροδεξιάς, των νοικοκυραίων θα πω εγώ. Γιατί αυτό είναι ο μόνος τρόπος, αυτή η πολιτική, να πάνε σε όλους. Είναι λογικό ο κόσμος μέχρι να τα δει αυτά, να μην έχει ακριβή εικόνα. Δηλαδή, ακούει κάποιος ότι μειώθηκε ο φόρος 2% και, στη συνέχεια, άλλα 2% για κάθε παιδί και όλα όσα θα συζητήσουμε για τους νέους, θα σας απαντήσω σε όλα. Αυτό αφορά το σύνολο όσων μας ακούνε, των φυσικών προσώπων και των ατομικών επιχειρήσεων. Δηλαδή, σου λέει «πιάνει τους ένστολους;» Βεβαίως και τους πιάνει. «Πιάνει τους συνταξιούχους;» Βεβαίως και τους πιάνει. «Πιάνει τους δημοσίους υπαλλήλους εν συνόλω, συμπεριλαμβανομένων και των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας;» Βεβαίως και τους πιάνει. «Πιάνει τους ελεύθερους επαγγελματίες;» Τους πιάνει. Αυτός ήταν και ο σκοπός που επιλέξαμε αυτή την στρατηγική μέτρων. Και μάλιστα, ναι, πολύ σωστά είπατε, με μία παραπάνω, πολύ παραπάνω, στόχευση στις οικογένειες με παιδιά και στους νέους. Πάμε τώρα να απαντήσουμε στα δύο συγκεκριμένα. Ξεκινάω με τους νέους. Τι λέει η Αντιπολίτευση; Ότι τώρα «ποιος δουλεύει μέχρι 25;» «Ή σιγά τα λεφτά που παίρνει» κλπ. Λέω εισαγωγικώς ότι προφανώς και αυτά δεν είναι αρκετά και χρειάζονται και περισσότερα, αλλά δεν είναι να τα υποτιμούμε. Θα σας πω δύο παραδείγματα. Καταρχάς, αυτό το «Σιγά, πόσοι είναι;» της Αντιπολίτευσης το είπε ο κ. Πετραλιάς και ο κ. Πιερρακάκης είναι 230.000 νέοι, όχι που δουλεύουν μόνο, που αμείβονται σε αυτή την κλίμακα 10 έως 20. Όσοι δε, μπορεί να είναι και λίγοι παραπάνω -δεν είναι σίγουρα πάρα πολλοί- τους πιάνει, γιατί όταν παίρνεις για παράδειγμα 25.000 ευρώ, μέχρι τα 20 φορολογείσαι στην κλίμακα 10-20. Πάμε, λοιπόν, στο 20-25, για να καταλάβει ο κόσμος που μας ακούει πόσο σημαντικό είναι αυτό: Πόσο φορολογείτο ένας 23χρονος που μπορεί να ήταν διανομέας, μπορεί να έκανε ένα πολύ σημαντικό τεχνικό επάγγελμα; Είναι πολύ σημαντικές αυτές οι δουλειές για την οικονομία μας και για το παραγωγικό μοντέλο που για κάποιους τους έπιασε ο πόνος. Αυτό το παιδί το 2019, όχι το 2009 ή το 1989, αλλά το 2019, είχε φόρο από 10.000-20.000: 29%. Τώρα, πόσο φόρο έχει; Μηδέν. Στα 10.000 ευρώ, έτσι δηλαδή σε αυτή την κλίμακα, έστω ότι βγάζει 20.000 είναι 2.900 λιγότερο. Αν βγάζει 15.000, άρα πέντε από τα δέκα, είναι το μισό. Περίπου, δηλαδή, 1.450. Δεν είναι λίγο. Πάμε στον 25-30. Ο 25-30, το ξαναλέω, αν είναι στο Δημόσιο, το 25-30 είναι δύσκολη ηλικία για το Δημόσιο, αν είναι ελεύθερος επαγγελματίας, ιδιωτικός υπάλληλος, οτιδήποτε, ένας νέος δικηγόρος, όπως ήμουν εγώ στα 27, ένας νέος μηχανικός, μας ακούνε τέτοιοι άνθρωποι τώρα, το 2019 είχε φόρο από 10.000-20.000 ευρώ: 29%. Το κάναμε 22% και τώρα ερχόμαστε και το κάνουμε 9%. Από το 29% στο 9% είναι είκοσι μονάδες. Πόσο είναι στα 10.000; Είναι 2.000 ευρώ. Έγινε πλούσιο αυτό το παιδί; Όχι, δεν έγινε πλούσιο, αλλά το Κράτος… Είναι κάτι. Αυτό ως προς τους νέους. Γιατί όχι και παραπάνω από 30; Θα πω εγώ, μακάρι να βρούμε τους πόρους και να ενισχύσουμε και τη γενιά των 30ρηδων στην οποία ανήκω. Η γενιά των 30ρηδων για να είμαστε δίκαιοι είναι αυτή η οποία υπέστη από όλο αυτό που λέμε υπερδεκαετή κρίση, εγώ, ας πούμε, δεν θυμάμαι να δουλεύω χωρίς να υπάρχει μία κρίση, όταν ξεκίνησα ως δικηγόρος και λοιπά και λοιπά. Άρα, δεν λέει κανείς ότι αυτά είναι αρκετά, λέει «μακάρι να μπορούμε να πάρουμε και περισσότερα». Και η χειρότερη για μένα, η πιο άδικη κριτική που έχω ακούσει είναι «καλά, δεν κάνατε και κάτι· τα Χ πλεονάσματα του επόμενου έτους τα κάνατε λίγο μικρότερα». Όχι. Οι μειώσεις φόρων είναι αυξήσεις μισθών και είναι οι πιο δίκαιη,  που συμπεριλαμβάνει όσο το δυνατόν παραπάνω, πολιτική που απευθύνεται σε όλους. Στο δεύτερο το οποίο με ρωτήσατε, είναι προφανές ότι μια οικογένεια με δύο, αν μπορούσα να διαφωνήσω σε ένα μικρό σκέλος σε αυτό που είπατε, και παραπάνω παιδιά, πράγματι μια οικογένεια με δύο και πολύ παραπάνω με τρία και πολύ παραπάνω με τέσσερα παιδιά, θα ωφεληθεί περισσότερο.

Όντως, επέλεξε η κυβέρνηση να στείλει ένα μήνυμα. Πρώτον, ένα μήνυμα ότι κάθε απόφασή της θα περνάει, πλέον, από το «κριτήριο» της δημογραφικής κρίσης, θα υπάρχει, δηλαδή, αυτό που λέμε μία άτυπη συμπερίληψη αυτής της πολύ βασικής διάστασης. Ένα παράδειγμα σας λέω: τετραμελής οικογένεια, είναι το πιο απλό παράδειγμα που μπορούμε να πούμε, δηλαδή μπαμπάς, μαμά, δύο παιδιά ή μονογονεϊκή οικογένεια σε κάποιες περιπτώσεις, είναι πολλές αυτές οι οικογένειες που μας ακούνε και είναι ο μέσος όρος, δεν σας λέω με ένα ή με τρία, αντίστοιχα είναι λιγότερα για ένα, περισσότερα για τρία, ένας μπαμπάς με 30.000 ευρώ εισόδημα, μεσαία τάξη, ο ορισμός της μεσαίας τάξης, θα πάρει πίσω 1200 ευρώ κι αν η μαμά δουλεύει, αντίστοιχα. Τα λέω αυτά, γιατί ο κόσμος μπορεί να μην καταλαβαίνει ότι τον αφορά. Μπορεί να τον αφορά περισσότερο αν είναι τρία τα παιδιά ή λιγότερο αν είναι ένα το παιδί. Όμως δεν εξαιρέσαμε κανέναν. Και θέλουμε να στείλουμε ένα μήνυμα και δεν εξαιρέσαμε ακόμη και τους ανθρώπους που είναι μεταξύ 40 και 60.000 ευρώ, κάποια διευθυντικά στελέχη, δεν τους λες κι αυτούς ανθρώπους πάμπλουτους, ειδικά εάν έχουν παιδιά. Τους ανθρώπους αυτούς τους πήγαμε από το 44% στο 39%».

Για το Δημογραφικό

Είναι, ίσως, από αυτά τα οποία, όταν τα ακούω πραγματικά ―γιατί το έχω ακούσει από την αντιπολίτευση, εσείς καλά κάνετε και το ρωτάτε, για να το απαντήσουμε― είναι μια προσέγγιση της αντιπολίτευσης με πολύ έντονα …

Αυτό έχει υπάρξει ανακοίνωση αντιπολιτευόμενου κόμματος, μετά από μια συνέντευξη του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Όπου απομονώθηκε ένα μέρος μιας απάντησης. Δεν ισχύει αυτό το οποίο λέτε. Είναι, βασικά, μη συγκρίσιμα μεγέθη.

Η κυβέρνηση για ένα παιδί που γεννιέται δίνει στη μαμά, κι ένα μέρος πάει και στον πατέρα, περίπου 10.000 ευρώ. Ξεκινάμε από τα βασικά. Πέραν των φοροελαφρύνσεων  που και τώρα πήραμε, των αυξήσεων, των μισθών. Γιατί δίνει περίπου 10.000 ευρώ; Δίνει, όπως πού σωστά είπατε, 2.400, τα οποία προσαυξάνονται με βάση στα παιδιά που είναι το επίδομα γέννησης και δίνει για εννέα μήνες τον κατώτατο μισθό. Όλα αυτά είναι 9Χ880 + 2.400 είναι περίπου 10.000 ευρώ, τα φτάνουμε τα 10.000 ευρώ αν είναι το δεύτερο, το τρίτο παιδί. Είναι τα μόνα που δίνουμε; Όχι, δεν είναι τα μόνα που δίνουμε. Είναι όλα αυτά τα οποία είπαμε και πριν για τους πολύτεκνους, για τους τρίτεκνους και τα σχετικά. Αρκούν; Προφανώς και δεν αρκούν. Λύνεται το δημογραφικό με οικονομικά μέτρα; Δηλαδή, η μόνη αιτία της δημογραφικής κρίσης είναι οικονομική; Όχι, δεν είναι. Είναι και κοινωνικά τα αίτια, είναι και για μένα μία διάσταση που μπορούμε να κάνουμε 10 εκπομπές…

Είναι μία πολύ σοβαρή διάσταση, τι εκπέμπει  και το πολιτικό σύστημα και το σύστημα των media. Πόσο τιμάμε τη μαμά που μεγαλώνει ένα παιδί; Την τιμάμε όσο πρέπει; Εγώ θεωρώ και στον δημόσιο λόγο μας, δεν την τιμάμε όσο πρέπει, ειδικά αν δουλεύει κιόλας. Άρα, θεωρώ ότι οι ανακοινώσεις αυτές είχαν, μετά από πάρα πολλά χρόνια, μια ξεκάθαρη στόχευση στήριξης της οικογένειας, δεν ήταν οι πρώτες ανακοινώσεις, χρειάζονται πολλά παραπάνω και πρέπει να κινηθούμε σε αυτήν τη λογική. Ως προς το αυτοκίνητο, για να τα πω όλα, είναι  μη συγκρίσιμα μεγέθη, γιατί στη μία περίπτωση είναι λεφτά που δίνει απευθείας το κράτος και φθάνουν τις 10.000 ευρώ, στη άλλη περίπτωση επιδοτεί ―και μάλιστα με ευρωπαϊκά προγράμματα― μια αγορά που είναι, ξέρω εγώ, 30 – 40.000 ευρώ, για το περιβάλλον το κάνει αυτό, και επιδοτεί ένα μέρος μιας αγοράς. Δεν είναι ότι σου δίνει τα λεφτά αυτά και τέλος. Είναι μη συγκρίσιμα μεγέθη.

Για τους συνταξιούχους και τους ενστόλους

Επίσης, υπάρχει μια άλλη κατηγορία που είναι καλώ να το εξηγήσουμε, είναι οι συνταξιούχοι που μας ακούνε εκεί, όπως και οι ένστολοι, αυτές είναι οι δύο κατηγορίες συμπολιτών μας, που έχουν μία σειρά από μέτρα, τα οποία όλα μαζί θα τα δούνε από Ιανουάριο.

Αυτοί θα δούνε, προσέξτε. Κατ’ αρχάς, οι συνταξιούχοι έχουν τρία μέτρα που τους αφορούν. Κάποιους και τα τρία, κάποιους ένα από τα τρία, τους περισσότερους δύο από τα τρία.  Το ένα είναι το 250άρι, το οποίο είναι μόνιμο, δηλαδή δεν είναι ένα επίδομα, υπό τη λογική του «εκλογικού επιδόματος», ένα μόνιμο έσοδο το οποίο διατηρούμε για κάθε χρόνο, με τα εισοδηματικά κριτήρια που έχουμε βάλει, αφορά ένα μεγάλο μέρος συνταξιούχων, την πλειονότητά τους, το δεύτερο είναι η σε βάθος διετίας κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, 50% για το 2026 και 100%, πλήρης κατάργηση για το 2027, το οποίο ουσιαστικά θα τους οδηγήσει κάποιους που δεν θα έβλεπαν αύξηση, θα δούνε και το τρίτο είναι μείωση του φόρου εισοδήματος, η οποία είναι για όλα τα κλιμάκια με εξαίρεση το όριο του αφορολόγητου, όπου αντίστοιχα θα έχουν λιγότερες κρατήσεις, άρα θα δούνε, αυτό αφορά τους περισσότερους, μία, από μικρή έως σημαντική, αύξηση, αντίστοιχα και οι συνταξιούχοι. Η άλλη κατηγορία που έχει αρκετά, που περιμένει να δει, δηλαδή, να τα συνυπολογίσουμε, χωρίς να θεωρώ και ότι και αυτοί θα γίνουν από τη μία μέρα στην άλλη, είναι οι ένστολοι. Γιατί έχουμε τα μέτρα που αφορούν απευθείας τους ενστόλους, όπως τα έχουμε ανακοινώσει και δεν θα εξαιρεθεί κανένας και το μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, δηλαδή, το ξανά λέω: λιγότεροι φόροι ειδικά στα φυσικά πρόσωπα, μεγαλύτεροι μισθοί για όλους. Άρα, αυτό με ψυχραιμία θα το εξηγήσουμε ξανά και ξανά κι ενόψει και του Προϋπολογισμού, για να ξέρουνε αυτοί που μας ακούνε, τι θα δούνε στο τέλος της ημέρας ως κέρδος.

Για την ακρίβεια στα τρόφιμα και μείωση του Φ.Π.Α. σε κάποια βασικά τρόφιμα

Καταρχάς συμφωνούμε ότι είναι το αυξημένο κόστος ζωής το μεγαλύτερο πρόβλημα και στην Ελλάδα και στις υπόλοιπες χώρες και ειδικά στην Ελλάδα, θα πω εγώ, που πέρασε μια υπερδεκαετή κρίση και ο κόσμος πέρασε πάρα πολύ δύσκολα. Καταρχάς να πούμε για να καταλαβαίνουμε λίγο, γιατί κάθε μέτρο κοστίζει. Όταν παίρνεις ένα μέτρο δεν παίρνεις ένα άλλο μέτρο. Πως λέγαμε για τον 13^ο μισθό, που όλοι τον θέλαμε επί της αρχής, ότι ήταν 1,3 δις παρά τα αντίθετα που έλεγε το ΠΑΣΟΚ και καταρρίφθηκαν; Κάθε μονάδα κάτω του Φ.Π.Α., συνολικά του Φ.Π.Α., είναι ένα δις, 1,1. Το Φ.Π.Α. στα τρόφιμα είναι 13%. Αν πούμε μόνο στα τρόφιμα και το πάμε από το 13% ας πούμε στο 6%. Έτσι; Αυτό είναι πάλι ένα δις, ένα, κάτι.

Αν ρίξουμε τον Φ.Π.Α. στα τρόφιμα από το 13% στο 6% είναι περίπου ένα δις. Αν το μηδενίσουμε είναι δύο δις και πάει λέγοντας. Μισό λεπτό. Έστω, λοιπόν, ότι αυτές οι τρεις, τέσσερις, πέντε μονάδες Φ.Π.Α., όσες τέλος πάντων αποφασίσουμε ότι θα το κάνουμε, ψηφιστούν. Πρώτον, δεν είμαστε βέβαιοι ότι αυτό θα περάσει στις τιμές των προϊόντων. Σε αντίθεση με εμάς, στην Ισπανία την πήραν αυτή την απόφαση και την πήραν μετά πίσω, γιατί όχι απλά δεν πέρασε στον καταναλωτή, έγιναν και πιο ακριβά τα προϊόντα. Δεύτερον, όπως σας είπα κοστίζει αλλά θα πρέπει να πάρουμε αντίμετρα, δηλαδή, να μην πάρουμε για παράδειγμα τα μέτρα που πήραμε υπέρ όλων. Και τρίτον και πολύ σημαντικό. Για να μην παρεξηγηθώ και το Φ.Π.Α. το θέλουμε όλοι μειωμένο και δίκιο έχει ο κόσμος που το ζητάει και τους άμεσους φόρους που μειώσαμε τους θέλουμε. Γιατί επιλέγουμε τους άμεσους φόρους; Επιλέγουμε τους άμεσους φόρους, το φόρο εισοδήματος και όλα τα άλλα τα οποία κάναμε, τον ΕΝΦΙΑ κ.τ.λ. για να μην μακρηγορήσω, γιατί είμαστε σίγουροι ότι σε αυτό ο κόσμος θα δει όφελος, όσο είναι να δει. Στην άλλη περίπτωση, αυτό δεν είναι βέβαιο, ότι θα φτάσει στον κόσμο. Άρα, η επιλογή αυτή δεν γίνεται γιατί έχουμε κάποιον δογματισμό κατά του Φ.Π.Α. Είναι, γιατί στην περίπτωση των άμεσων φόρων ξέρουμε ότι αυτό θα φτάσει στον κόσμο. Και κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Η κυβέρνηση αυτή έχει μειώσει και 22 Φ.Π.Α., σε αντίθεση με προηγούμενες κυβερνήσεις, και σημαντικούς Φ.Π.Α.

Για το φημολογούμενο «άνοιγμα» προς Σαμαρά και Καραμανλή

Πριν και πάνω απ’ όλα να πούμε, ότι ήταν μία ανθρώπινη απάντηση, όπως την ίδια θα δίναμε όλοι μας, ειδικά όταν βλέπουμε έναν πατέρα να περνάει το απόλυτο δράμα και μία μητέρα αντίστοιχα επειδή μιλάμε για τον πρώην Πρωθυπουργό, τώρα λέω έναν πατέρα και δεν χρειάζεται να πούμε παραπάνω. Μακάρι, κανένας από αυτούς που μας ακούνε να μην ζήσει αυτό το οποίο έζησε ο κ. Σαμαράς. Άρα, η απάντηση αυτή δεν έχει κάποια πολιτική φόρτιση. Γιατί, ξέρετε, έχουμε φτάσει σε ένα σημείο να έχουμε «τερματίσει» σε πολλά, όταν βλέπουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την τοξικότητα και καλό είναι να θυμόμαστε, ότι πριν και πάνω απ’ όλα ένας πρώην Πρωθυπουργός, ένας νυν, ένας οποιοσδήποτε, ένας ακροατής, είναι άνθρωπος. Δεν υπάρχει άνθρωπος στη Νέα Δημοκρατία, είτε είναι ο Πρόεδρος και Πρωθυπουργός, είτε ένας υπουργός, ένας βουλευτής, ο οποιοσδήποτε και κυρίως τα μέλη μας, που να θέλει εκτός της παράταξης έναν πρώην Πρόεδρο και έναν πρώην Πρωθυπουργό. Κανένας. Σας θυμίζω ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην τελευταία του τηλεοπτική συνέντευξη στον ΣΚΑΪ στη Σία Κοσιώνη, είπε ότι, «είναι κάτι που δεν το επιδίωξε, αυτό το οποίο συνέβη». Το είπε. Το επαναλαμβάνω και εγώ σήμερα. Είναι δεδομένο ότι την πολιτική μας και ειδικά την εξωτερική πολιτική θα την υπερασπιστούμε, γιατί πιστεύουμε ότι έχουν γίνει πολύ σημαντικά βήματα για τη χώρα, βήματα που δεν έγιναν για πάρα πολλά χρόνια. Αλλά, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι για την παράταξη, είναι εξαιρετικά σημαντικά πρόσωπα οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν ηγηθεί αυτής. Έτσι; Μην κρύβουμε τα λόγια μας. Από άποψης ενότητας, ψυχολογίας, εμπειρίας, συμβολισμών.

Αν έχει δημιουργηθεί κάποιος δίαυλος επικοινωνίας και αν υπάρχει αλλαγή στάσης

Δεν υπάρχει, το ξαναλέω, είμαι σαφής, δεν υπάρχει νεοδημοκράτης, είτε διαχρονικός νεοδημοκράτης, όπως ο ομιλών, είτε άνθρωποι οι οποίοι εντάχθηκαν τα τελευταία χρόνια και ήρθαν να συστρατευθούν με το δικό μας όραμα και το όραμα της παράταξης και του Πρωθυπουργού που να θέλει εκτός παράταξης πρόσωπα τα οποία έχουν ηγηθεί ή έχουν δώσει μάχες, είτε είναι ένας «αγωνιστής», αυτό που λέμε της παράταξης, είτε είναι ένας, πολλώ δε μάλλον πρώην Πρωθυπουργός. Άρα, αυτό δεν νομίζω ότι χρειάζεται να το αναλύσουμε, το γιατί. Τώρα. Αυτό δεν είναι ούτε αλλαγή στάσης, αν μου επιτρέπετε, ούτε αλλαγή στρατηγικής. Είναι προφανές ότι, ένας Πρωθυπουργός και μία κυβέρνηση θα υπερασπιστεί την πολιτική της και αν και όποτε υπάρχει κάποια κατηγορία εναντίον αυτής, θα πρέπει να απαντήσουμε. Αυτό κάναμε. Δεν απαντήσαμε στο πρόσωπο.

Για τη διαγραφή Σαμαρά

Ήταν μία εξέλιξη που κανένας δεν την ήθελε, δεν την επιδίωξε αλλά σε κάθε περίπτωση, όταν μία πολιτική η οποία μεγαλώνει τη χώρα, γιατί έγιναν πράγματα που δεν έγιναν για ολόκληρες δεκαετίες, πρέπει να την υπερασπιστείς, την υπερασπίζεσαι. Αυτό δεν σημαίνει ότι επιδιώκεις μία εξέλιξη.

—  Εγώ δεν γνωρίζω για κάποια επαφή και κάποια προσέγγιση. Μένω στην απάντηση του Πρωθυπουργού και η απάντηση αυτή, νομίζω τα λέει όλα.

Για τον κ. Τσίπρα

Καταρχάς, «επίθεση» θεωρώ και ειδικά τοξική, όπως κάποιοι την έχουν χαρακτηρίσει κατά καιρούς από την Αντιπολίτευση και κάποια μέσα, μία αποστροφή, μία ομιλία, μία τοποθέτηση η οποία έχει συκοφαντικές διατυπώσεις ή υβριστικές διατυπώσεις. Το να λες ότι το νερό είναι νερό, το χαρτί που έχουμε μπροστά μας είναι χαρτί και το μικρόφωνό είναι μικρόφωνο, είναι η αλήθεια. Έτσι, για να συνεννοηθούμε. Ο Πρωθυπουργός δεν έκανε καμία επίθεση στον κ. Τσίπρα. Δέχθηκε μία ερώτηση και απάντησε πολιτικά με βάση την πραγματικότητα. Αυτό το οποίο είπε, είναι ότι ένας άνθρωπος ο οποίος έχει καταψηφιστεί πολλές φορές από τους πολίτες, συνήθως κάνει την αυτοκριτική του και δεν ζητάει από τον κόσμο να κάνει τη δική του αυτοκριτική, γιατί δεν τον εκτίμησε. Νομίζω ότι αυτό είναι κάτι, που ένας λογικός άνθρωπος που το ακούει το  θεωρεί σωστό. Έτσι;

Πάμε στο θέμα των «χρυσών χορηγών» έτσι; Δεν νομίζω ότι χρειαζόμαστε κανένα σύννεφο να πέσουμε όταν λέμε, όταν διαπιστώνουμε ότι για ένα χρονικό διάστημα, μέχρι και την προ ημερών ομιλία του κ. Τσίπρα,  ένας μέρος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης – δικαίωμά τους, για να μην παρεξηγηθώ –προσπάθησε να κάνει το μαύρο άσπρο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι ενώ βγάλαμε τα στατιστικά στοιχεία για τις αποφυλακίσεις, για τις οποίες έκανε και πλάκα ο κ. Τσίπρας και δεν το θεωρώ καλή ιδέα γιατί υπάρχουν και οικογένειες που ακούνε των ανθρώπων που έπεσαν θύματα αυτών που βγήκαν από τη φυλακή. Πόσες φορές έχετε πει αποφυλακίστηκε ο τάδε από τον νόμο Παρασκευόπουλου και επειδή αποφυλακίστηκε, έκανε ό,τι έκανε. Έτσι; Κλείνω αυτή την παρένθεση. Έχει και όρια η πλάκα, ειδικά όταν ακούν οι  οικογένειες. Αφήστε μας εμάς. Εμείς, εντάξει, κάνουμε πολιτική αντιπαράθεση. Κλείνω την παρένθεση.  Τώρα να μην το επισημάνουμε αυτό; Δηλαδή, να μην το πούμε; Όταν πάνε να κάνουν το μαύρο άσπρο, εμείς να μην πούμε, όχι για κάποιον άλλο λόγο, εμείς δεν έχουμε μέτωπο με κανένα Μέσο και δεν πρέπει να έχουμε. Και δεν είναι θέμα των Μέσων. Εμείς έχουμε μέτωπο με την παραποίηση της αλήθειας. Γιατί, όταν δεν αναδεικνύεις την πραγματικότητα και τα όσα συνέβησαν στην πρόσφατη Ιστορία, είσαι  καταδικασμένος να την ξαναζήσεις.

Θα μου επιτρέψετε να πω, έχοντας και την ευθύνη αυτή για παραπάνω από δύο χρόνια και μπορεί κάποιος να ακούσει ή να δει μια Ενημέρωση Πολιτικών Συντακτών – και καθήκον μου είναι – αν δει κάποιος είτε μια δική μου Ενημέρωση είτε άλλων υπουργών, εγώ θεωρώ ότι τα Μέσα κάνουν αυτό που έχουν υποχρέωση να κάνουν -κάποιες φορές, βέβαια, στη συνέχεια παραποιούν κάποιες απαντήσεις, ένα πολύ μικρό μέρος δημοσιογράφων, δεν είναι ο κανόνας αυτός, αλλά από εκεί και πέρα κρίνονται και εκείνοι. Αλλά, προσέξτε, «εχθρός» αυτή τη στιγμή της Κυβέρνησης – πολιτικά, για να μην παρεξηγηθώ – δεν είναι ούτε ο κ. Τσίπρας ούτε ο κ. Ανδρουλάκης. «Εχθρός» είναι ο κακός της εαυτός, τον οποίο συνεχώς πρέπει να τον «βλέπουμε» και να τον αλλάζουμε. Και δεν θα ξαναγίνουμε Κυβέρνηση, δεν θα μας ξαναψηφίσουν οι πολίτες, με βάση ποιος είναι ο αντίπαλος. Είναι αφελές να το πιστεύουμε. Θα τα καταφέρουμε όταν έρθει εκείνη η ώρα, σε ενάμισι χρόνο, αν είμαστε αποτελεσματικοί και τίποτε άλλο.

Για φαινόμενα διαφθοράς

Δεν πιστεύω να υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι η διαφθορά ή η εγκληματικότητα γεννήθηκε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Κάθε άλλο. Υπήρχε, υπάρχει και, δυστυχώς, θα συνεχίσει να υπάρχει. Τι έχει αλλάξει; Έχει αλλάξει ο τρόπος και η βούληση με βάση τα οποία, η Κυβέρνηση αντιμετωπίζει αυτά τα νοσηρά φαινόμενα. Γι’ αυτό και τα μαθαίνουμε. Γιατί τα μαθαίνουμε, κ. Παπαδόπουλε; Τα μαθαίνουμε γιατί πλέον αντιμετωπίζονται, διαλευκαίνονται και οδηγούνται στη Δικαιοσύνη. Εγώ θεωρώ, λοιπόν, ότι κάτι το οποίο κάποιοι προσπαθούν «πονηρά» από την αντιπολίτευση να το χρεώσουν ως πρόβλημα στην Κυβέρνηση, στην πραγματικότητα είναι μία αυτονόητη, θα πω εγώ,   επιτυχία της Κυβέρνησης, τι; Ότι το «νομιμότητα παντού» που, για να είμαστε δίκαιοι ήταν κενή περιεχομένου υπόσχεση από πάρα πολλές κυβερνήσεις όλων των κομμάτων, θα πω εγώ, για πάρα πολλά χρόνια, έχει αρχίσει και παίρνει ένα νόημα. Θα σας πω ότι όλα αυτά τα οποία μου λέτε, είναι αποτέλεσμα πολύ σοβαρής δουλειάς συγκεκριμένων υπηρεσιών της Ελληνικής Αστυνομίας, με τη συνδρομή, προφανώς, της Δικαιοσύνης και είναι πάρα πολλά περισσότερα και είναι και πάρα πολλά άλλα πεδία. Ένα είναι η αντιμετώπιση των κυκλωμάτων της διαφθοράς. Δηλαδή, εφορίες, πολεοδομίες. Κάποιοι, δηλαδή, οι οποίοι παρεισφρέουν σε όλα αυτά. Δημοτική Αστυνομία, παράνομες συνταγογραφήσεις. Και υπάρχει και μια άλλη διάσταση, που κι εδώ έχουμε δει πλέον αποτελέσματα. Η βούληση να επιβληθεί ο νόμος στα γήπεδα. Θυμάστε με τι χλεύη αντιμετωπίστηκαν οι ανακοινώσεις που είχαμε κάνει πριν από ενάμισι χρόνο – δικαιολογημένα, θα πω εγώ – και, όμως, βλέπουμε ότι απέδωσε. Στα πανεπιστήμια, ξεκινάει μια ακαδημαϊκή χρόνια χωρίς καμιά ενεργή κατάληψη. Και εδώ υπήρξε η βούληση και η επιχειρησιακή επάρκεια της Αστυνομίας. Και συνεχίζουμε σε αυτή τη λογική. Άρα, δεν υπάρχει κουμπί που το πατάς και οι εγκληματίες σταματούν να είναι εγκληματίες. Υπάρχει, όμως, μια Κυβέρνηση πλέον που με τις υπηρεσίες που λειτουργούν σωστά και την αλλαγή και του νόμου, γιατί πλέον κάποιος μπορεί να μπει στη φυλακή ακόμα και για ένα πλημμέλημα και ο νόμος εφαρμόζεται κι αλλιώς στα κακουργήματα, εφόσον η Δικαιοσύνη το κρίνει, υπάρχουν και επιπτώσεις και ένας παραδειγματισμός.

Για τον ΟΠΕΚΕΠΕ

Για την Εξεταστική έχουμε πει ότι στόχος μας είναι, στο μερίδιο που αναλογεί σε εμάς, μετά από πάρα πολλά χρόνια, επιτέλους μια Εξεταστική να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Γιατί είναι ο μόνος τρόπος μια πληγή, 30 τουλάχιστον ετών, δεκαετιών ολόκληρων, που έχουν στοιχήσει 3 δις στη χώρα μόνο από πρόστιμα, να επουλωθεί. Και ο μόνος τρόπος να επουλωθεί, είναι να πάρουμε τα κλεμμένα πίσω – είδαμε ήδη τα πρώτα αποτελέσματα – και να μάθουμε τις απαντήσεις στα πολλά «γιατί». Με πολλές προεκτάσεις.  Και επί των δικών μας ημερών, κανένας δεν θα εξαιρεθεί. Και αν η Εξεταστική εντοπίσει και ζητήματα ποινικής διερεύνησης, θα έχουμε το θάρρος να κάνουμε άλλες διαδικασίες και θα κριθούμε, προφανώς, γι’ αυτό. Τώρα, γιατί το διαχώρισα; Γιατί, όντως, η διαφθορά που αναφέρεται σε πολιτικά πρόσωπα, έχει και μια άλλη διάσταση. Καθίστε, καταρχάς, να δούμε αν και ποια δικογραφία θα έρθει, γιατί νομίζω ότι το να απαντάμε επί φημών, δεν είναι και το πιο υπεύθυνο πράγμα. Θα σας πω τι έχει δείξει η Ιστορία…

Επιτυχία της Κυβέρνησης είναι το ότι αντιμετωπίζει τη διαφθορά σε όλα αυτά τα οποία είπαμε. Πολεοδομίες, εφορίες, δημόσιο, ιδιωτικό τομέα. Η διαφθορά η οποία έχει να κάνει με πολιτικά πρόσωπα, είναι το χειρότερο σκέλος της διαφθοράς και ό,τι πιο νοσηρό υπάρχει. Γιατί οι άνθρωποι αυτοί εξελέγησαν από τους πολίτες για να κάνουν το ανάποδο από αυτό το οποίο θα φανεί αν κάνουν.  Τώρα, το τι θα κάνουμε, λοιπόν, σε κάτι υποθετικό, δεν θα σας απαντήσω. Θα σας πω τι έχουμε ως αρχή. Είναι άλλο πράγμα το να έρθει μια δικογραφία για έναν βουλευτή, το οποίο έχει γίνει πάνω από 30 φορές τα τελευταία έξι χρόνια, που να ζητάει η Δικαιοσύνη την άρση της ασυλίας του, άρα έχει πάρει θέση η Δικαιοσύνη, έχει κάνει αξιολόγηση. Θεωρώ εγώ ότι δεν υπάρχει άλλη στάση από το να ακούσεις αυτό που λέει η Δικαιοσύνη. Η Δικαιοσύνη σε αυτή την περίπτωση παίρνει θέση, κάνει αξιολόγηση. Το ξαναλέω: Ποινική αξιολόγηση, όχι να περιγράφει μία πολιτικά καταδικαστέα συμπεριφορά που μπορεί να πρέπει να οδηγεί σε μια παραίτηση. Και αυτό το κάναμε πριν από λίγους μήνες.  Για να τα ξεδιαλύνουμε. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες. Με βάση το παρελθόν – το ξαναλέω – δεν προδικάζω κάτι, δεν ξέρω τι θα έρθει και αν θα έρθει. Υπάρχει μία κατηγορία: πολιτικά πρόσωπα, που η συμπεριφορά τους, ενώ δεν ήταν ποινικά αξιολογήσιμη, ήταν πολιτικά προβληματική και παραιτήθηκαν. Ένα είναι αυτό. Αν συμβεί ξανά κάτι τέτοιο, έχει γίνει πάρα πολλές φορές επί των ημερών αυτού του Πρωθυπουργού, εμείς δεν κάνουμε εκπτώσεις, δεν κρατάμε όσους έχουν κρατήσει τα άλλα κόμματα. Κάνουμε ό,τι πρέπει να κάνουμε και προχωράμε παρακάτω, χωρίς να σημαίνει ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι μπλεγμένοι, που παραιτήθηκαν, έτσι; Για να μην παρεξηγηθώ.  Δεύτερη κατηγορία: Βουλευτές που έχουμε δει σε άλλες περιπτώσεις και από το 2019 μέχρι σήμερα πολλών κομμάτων, που αιτείται η Δικαιοσύνη την άρση της ασυλίας τους. Εκεί η Δικαιοσύνη έχει κάνει μια πρώτη αξιολόγηση. Θεωρώ ότι εκεί πρέπει να πεις «ναι» στη Δικαιοσύνη. Τρίτη κατηγορία: Άρθρο 86, υπουργοί. Εκεί η Δικαιοσύνη, λόγω του Συντάγματος και όσα λέει  το Σύνταγμα, τα οποία θέλουμε να αλλάξουμε, δεν κάνει αξιολόγηση. Εκεί κάνουμε εμείς αξιολόγηση. Όταν υπάρχουν στοιχεία, προχωράμε, όταν δεν υπάρχουν, δεν προχωράμε.