Συνέντευξη στην εκπομπή του ΟΡΕΝ «10 Παντού»

Συνέντευξη του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ και Κυβερνητικού Εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη στην εκπομπή του ΟΡΕΝ «10 Παντού» και τους δημοσιογράφους Νίκο Στραβελάκη και Μίνα Καραμήτρου 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μαζί μας ο Παύλος Μαρινάκης. Είναι στο Μέγαρο Μαξίμου, έχει αλλεπάλληλες συσκέψεις αλλά τις διέκοψε για να είναι μαζί μας. Καλημέρα σας, κ. Υπουργέ.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Καλημέρα, ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση. Να εκφράσω κι εγώ τα συλλυπητήριά μου στους οικείους, στους φίλους του Διονύση Σαββόπουλου. Ένας τεράστιος Έλληνας που δεν είναι πλέον κοντά μας, αλλά νομίζω ποτέ δεν πρόκειται να τον ξεχάσει κανείς σε αυτή τη χώρα, κανείς από το ελληνικό Έθνος.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όχι. Θα είναι εδώ το έργο του να μας τον θυμίζει καθημερινά. Λοιπόν, θέλω να ξεκινήσουμε, το καταλαβαίνετε, με τη χτεσινή σύγκρουση στη Βουλή για την διάταξη για τον Άγνωστο Στρατιώτη και να σας ρωτήσω κατευθείαν από αυτό που βλέπω στα πρωτοσέλιδα, από αυτό που συζητείται περισσότερο. Δηλαδή, πώς ερμηνεύετε εσείς το γεγονός ότι ο κ. Δένδιας δεν ήταν εκεί, αλλά και την ερμηνεία που δίνεται στη γραπτή του δήλωση γιατί δεν ήταν εκεί, αλλά ήταν απέναντι στη Μεγάλη Βρετανία. Πολλοί είπαν ότι ήταν με νόημα η απουσία του κ. Δένδια, ότι εκφράζει διαφωνία και είδαν μέσα από τη δήλωσή του και σαφή διαφοροποίηση σε σχέση με την κεντρική κυβερνητική θέση για την συζητούμενη διάταξη. 

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Νομίζω ότι συμβαίνει πολλές φορές το λάθος -υποκειμενική η άποψη προφανώς- η πολιτική συζήτηση να περιστρέφεται γύρω από αυτό που ενδιαφέρουν πέντε – δέκα πηγαδάκια πέριξ του Κοινοβουλίου ή του κέντρου λήψης αποφάσεων και να μην βρίσκεται στην ουσία που ενδιαφέρει την κοινωνία. Στο συγκεκριμένο θέμα η συζήτηση έχει αξία για εμένα σε δύο διαστάσεις. Η πρώτη διάσταση είναι ποιοι και πόσοι βουλευτές, δηλαδή πόσα κόμματα, πόσες κοινοβουλευτικές ομάδες θα στηρίξουν μια νομοθετική πρωτοβουλία η οποία αποτίει φόρο τιμής και προστατεύει, κάνει κάτι αυτονόητο το οποίο θα πω εγώ: και άργησε να το κάνει η ελληνική Πολιτεία και το κάνει η δική μας Κυβέρνηση, αποτίει φόρο τιμής, προστατεύει το μνημείο των ηρώων μας, εκείνων, δηλαδή, που θυσιάστηκαν για να μπορούμε σήμερα εμείς να μιλάμε και να είμαστε ελεύθεροι και το δεύτερο σημαντικό και κρίσιμο από τη στιγμή ψήφισης και μετά- και δημοσίευσης του νόμου, πώς οι Αρχές που έχουν την ευθύνη, η καθεμία στο δικό της μερίδιο ευθύνης, θα περιφρουρήσουν την εφαρμογή αυτής της νομοθετικής ρύθμισης. Με λίγα λόγια, όταν και εφόσον θέλει κάποιος… 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εδώ είναι, όμως, το ζουμί της διαφωνίας με τον κ. Δένδια, κ. Υπουργέ.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: …να παραβεί αυτό το οποίο ψηφίστηκε, εν προκειμένω γιατί μεγαλύτερο, το πιο μείζον είναι η προστασία και η επιβολή της τάξης, πώς η Ελληνική Αστυνομία θα δείξει και πάλι τον δέοντα επαγγελματισμό, όπως κάνει σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις και θα περιφρουρήσει την εφαρμογή. Αυτά νοιάζουν την κοινωνία. Όλη αυτή η παραπολιτική συζήτηση νομίζω αδικεί την ιερότητα του χώρου, αδικεί την πρωτοβουλία της Κυβέρνησης και πρέπει να επικεντρωθούμε σε αυτό. Όσο για τον κ. Δένδια για να μην αποφύγω…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μισό λεπτό, κ. Υπουργέ. Επιτρέψτε μου για να βοηθήσουμε τη συζήτηση. Επειδή λέτε ότι είναι παραπολιτικό. Εγώ θεωρώ ότι αν υπάρχει ζήτημα μεταξύ Πρωθυπουργού και Υπουργού Άμυνας δεν είναι παραπολιτικό, είναι ουσιαστικό και είναι στην καρδιά της πολιτικής. Και το λέω αυτό γιατί ο ίδιος ο Πρωθυπουργός… 

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Μα δεν υπάρχει κανένα ζήτημα. 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: …επειδή ο ίδιος ο Πρωθυπουργός προανήγγειλε, το θυμάστε στην ανάρτησή του την περασμένη Κυριακή την πρωτοβουλία, και το συνδέει ο ίδιος λέγοντας ότι αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί που έγινε με τον κ. Ρούτσι, που δικαιώθηκε ο αγώνας του και όλα τα υπόλοιπα, άρα πρέπει να ξεμπλέξουμε το κουβάρι και να τα πάρει όλα το Υπουργείο Άμυνας. Απ’ τα όλα, κατέληξε το Υπουργείο Άμυνας – το έχω μπροστά μου, μια σελίδα είναι- να παίρνει την φροντίδα και συντήρηση του χώρου. Δηλαδή, να αναθέτει το Υπουργείο Άμυνας σε μια ιδιωτική εταιρεία να καθαρίζει. Εδώ, λοιπόν, το ερώτημα είναι: αυτό ήταν το πρόβλημα; Μετά τον κ. Ρούτσι κάποιος να καθαρίζει καλά τον χώρο και να τον αναλάβει μέσω Δένδια μια ιδιωτική εταιρεία; Το έχετε ακούσει κι εσείς ότι εκεί επικεντρώνεται η συζήτηση και ότι καταλήξαμε να τα δώσουμε όλα στον Δένδια και λόγω διαφωνίας ο κ. Δένδιας κράτησε τον καθαρισμό. 

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Όχι, κ. Στραβελάκη, νομίζω ότι αυτό το οποίο με ρωτάτε… Λοιπόν, να απαντήσω. Καταρχάς, δεν υπάρχει κανένα πολιτικό ζήτημα μεταξύ του Πρωθυπουργού και κανενός Υπουργού. Ο κ. Δένδιας μαζί με τους υπόλοιπους συναδέλφους του Υπουργούς συνυπέγραψαν τη συγκεκριμένη τροπολογία και στην ώρα της συζήτησης μετέχοντας στην κοινοβουλευτική ομάδα της Ν.Δ. θα κάνει αυτό που κάνει και ο ίδιος και όλοι οι υπόλοιποι εκλεγμένοι από τους πολίτες βουλευτές της Ν.Δ. ψηφίζοντας, υπερψηφίζοντας…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δεν ήταν εκεί χτες ο κ. Δένδιας, δεν ήταν εκεί. Ήταν απέναντι. 

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Δεν ήταν και οι υπόλοιποι συνυπογράφοντες Υπουργοί, αλλά δεν είδα να ασχολείται κανείς. Γιατί είθισται σε πολλές τροπολογίες να μην είναι όλοι οι συνυπογράφοντες Υπουργοί, όχι μόνο στην δική μας και σε πολλές άλλες κυβερνήσεις. Αλλά αρέσει αυτή η παραφιλολογία… 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι, αλλά δεν κάνουν όλοι γραπτές δηλώσεις με επίκληση στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Υπουργέ. 

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: …σε τίτλους και παίζει. 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δεν μοίρασαν όλη γραπτή δήλωση με επίκληση στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Να τα πάρουμε με τη σειρά. Δεύτερον, ποτέ κανείς, ούτε ο Πρωθυπουργός, είπε ότι ο Στρατός σε καιρό ειρήνης θα υποκαταστήσει το ρόλο της Ελληνικής Αστυνομίας. Ο Στρατός θα αναλάβει -το Υπουργείο Άμυνας -πολύ σωστά όπως είπατε- τη φροντίδα και τη συντήρηση του μνημείου και του χώρου. Και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, όπως γίνεται σε κάθε τετραγωνικό μέτρο, εκατοστό, χιλιοστό, σε κάθε σημείο της ελληνικής επικράτειας, θα επιβάλλει την τάξη όταν αυτό κρίνεται απαραίτητο. Όταν, δηλαδή, κάποιος θέλει να βεβηλώσει το μνημείο, να γράψει στο σημείο, να κάνει συγκέντρωση, να κάνει διαμαρτυρία ενώ μπορεί να το κάνει οπουδήποτε αλλού, δηλαδή να μην σεβαστεί τους ήρωες του Έθνους. Αυτή ήταν, είναι και παραμένει, οπουδήποτε στην ελληνική επικράτεια, αρμοδιότητα της Ελληνικής Αστυνομίας και ουδείς, συμπεριλαμβανομένου και του Πρωθυπουργού, ποτέ ισχυρίστηκε το αντίθετο. Άρα, τα περί αλλαγής στάσης επίσης δεν προκύπτουν από πουθενά. Όλη αυτή η συζήτηση, το ξαναλέω, μας κάνει να φεύγουμε από το μείζον. Το μείζον είναι η προστασία ενός ιερού μνημείου. Αυτό είναι το σημαντικό, αυτό θα κάνει και η Κυβέρνηση. Η κοινωνία, κ. Καραμήτρου, η σιωπηρή πλειοψηφία, αυτοί που κάποιοι ειρωνικά όλα αυτά τα χρόνια αποκαλούσαν νοικοκυραίους, είτε ανήκουν στη Ν.Δ. είτε το ΠΑΣΟΚ είτε σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα είναι στο «και αργήσατε ως Ελλάδα, ως Κράτος και ως Πολιτεία» και η Αντιπολίτευση είναι στο «γιατί το κάνετε»; Θα μετρηθούν, λοιπόν, όλα τα κόμματα κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας να δούνε αν πάνε με το υγιώς σκεπτόμενο κομμάτι της σιωπηρής πλειοψηφίας ή με εκείνους που δεν σέβονται τίποτα και κανέναν, ούτε τους ήρωες του Έθνους. 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Μαρινάκη, καταρχάς θέλω να σας πω ότι αλίμονο αν ερχόταν ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος ξαφνικά και έλεγε: Ναι, πράγματι, έχουμε πρόβλημα στην Κυβέρνηση. Υπάρχει μια διαφωνία και, τέλος πάντων, και στον κ. Δένδια δεν αρέσει καθόλου που του δώσανε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά ή η Ελληνική Αστυνομία που θα πρέπει  να δει πώς θα αντιμετωπίσει τον γονιό, ο οποίος θα πάει με σπρέι πάλι να ξαναγράψει τα ονόματα των παιδιών στο έδαφος εκεί, στον Άγνωστο Στρατιώτη. Το καταλαβαίνετε νομίζω αυτό. Εγώ, όμως,, θέλω να σας πω το εξής: Χτες παρακολούθησα τον Πρωθυπουργό από το βήμα της Βουλής και πραγματικά κάπου μπερδεύτηκα. Γιατί δεν μπορώ να καταλάβω πού υποκλίθηκε πριν από έναν χρόνο ο Πρωθυπουργός. Υποκλίθηκε σε ένα ταμπλό με ανάρτηση αιτημάτων; Υποκλίθηκε σε ένα είδος ακτιβισμού; Υποκλίθηκε σε φθορές που μπορεί να αποτυπώνουν κάποια εύλογα αιτήματα, αλλά όσο εύλογα κι αν ακούγονται δεν μπορούν να υπάρχουν; Ειλικρινά, μπερδεύτηκα. Πού υποκλίθηκε τότε ο Πρωθυπουργός;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Εγώ αντιθέτως, κ. Καραμήτρου, μπερδεύτηκα με τις ομιλίες της Αντιπολίτευσης και, ειδικά, με την ομιλία του αρχηγού της Αντιπολίτευσης, ο οποίος ηγείται ενός κόμματος με τις πολλές διαφωνίες και πολύ μεγάλες πολιτικές διαφορές που είχαμε όλα τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, με το ΠΑΣΟΚ δηλαδή. Αυτή τη φορά έχει καταφέρει, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, το ΠΑΣΟΚ να γίνει παρακολούθημα ακραίων κομμάτων με πρώτη και κυριότερη περίπτωση την περίπτωση της κ. Κωνσταντοπούλου και να έχει φτάσει στο σημείο να υιοθετεί… 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ωραία και τώρα που αποτυπώσαμε και οι δύο με τι έχουμε μπερδευτεί, μπορείτε να μου απαντήσετε; 

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Ένα λεπτό, αφήστε με να απαντήσω. Σας περιμένω να ολοκληρώσετε τα ερωτήματά σας. Σας παρακαλώ μη με διακόπτετε. 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι, αλλά να μου απαντήσετε, όμως, κύριε Μαρινάκη. 

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Αν θέλετε να με διακόψετε κυρία Καραμήτρου, αν θέλετε να με διακόψετε, εγώ δεν μπορώ να συνεχίσω. Κι επειδή εγώ δεν αποχωρώ από τις συνεντεύξεις όπως κάνουν άλλοι. Να μάθετε, κυρία Καραμήτρου, να σέβεστε τον καλεσμένο σας… 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Σέβεται πάντα. 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα το μάθω, το μαθαίνω. 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Συνεχίστε, κύριε Υπουργέ. 

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Μπορώ να μιλήσω; Αν θέλει να μιλάει η κυρία Καραμήτρου, καμία αντίρρηση.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Συνεχίστε, κύριε Υπουργέ.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Να μιλήσω;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι, ναι, να μιλήσετε.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Μπορώ;

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Επειδή μπορεί να μην αρέσουν αυτά που λέω, εγώ θα τα πω. Λοιπόν, αυτό, λοιπόν, το οποίο είδα εγώ ως μπέρδεμα είναι το ΠΑΣΟΚ το οποίο έχει γίνει παρακολούθημα μιας ρητορικής της κακιάς εννοούμενης «πλατείας», της πάνω και της κάτω πλατείας που δεν σεβάστηκε τα προηγούμενα χρόνια τίποτα, ακόμα και τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ και την Ελλάδα, χαρακτηρίζοντας βουλευτές που κράτησαν την Ελλάδα στην Ευρώπη «προδότες» και «γερμανοτσολιάδες», ένα. Δύο, ο Πρωθυπουργός υποκλίθηκε και θα συνεχίσει να υποκλίνεται στους νεκρούς ενός τραγικού δυστυχήματος, είτε αυτό αφορά την τραγική εκείνη μοιραία νύχτα στα Τέμπη, είτε την εθνική τραγωδία στο Μάτι, είτε όσα συνέβησαν τη δολοφονία συμπολιτών μας στην Μarfin, γιατί είναι αυτονόητο να υποκλινόμαστε στο θρήνο και στον πόνο των συγγενών των ανθρώπων αυτών. Ένα αυτό και ένα διαφορετικό πράγμα να μην μπορούμε ως χώρα να συνεννοηθούμε για τ’ αυτονόητα. Ένας πολίτης ο οποίος θέλει ένα ιερό μνημείο να μην βεβηλώνεται, να μη χρησιμοποιείται ως σημείο διαμαρτυριών και διαδηλώσεων…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πού βεβηλώθηκε;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: …δεν σημαίνει είτε είναι ένας πολίτης, είτε είναι πολιτικός, ότι δεν σέβεται τον πόνο ενός συγγενή, ενός τραγικού δυστυχήματος.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Πού βεβηλώθηκε; Ποιος το βεβήλωσε;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Το γεγονός ότι θέλει η κυβέρνηση… Κύριε Στραβελάκη, μπορούμε πάρα πολύ καλά ως κράτος, ως χώρα και ως κοινωνία, αν είμαστε όλοι στην ίδια σελίδα και δεν διχάζουμε και αναφέρομαι στο πολιτικό σύστημα το υπόλοιπο, ένα μεγάλο μέρος αυτού, να σεβόμαστε τους ήρωές μας στο συγκεκριμένο σημείο, όπως γίνεται σε όλα τα υπόλοιπα πολιτισμένα κράτη…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ποιος δεν το σεβάστηκε αυτό;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: …και ακριβώς απέναντι, παραπέρα, όπως προβλέπει ο νόμος, να τιμούμε και τους νεκρούς ενός τραγικού δυστυχήματος. Κι εγώ θα πω, όχι μόνο για τα Τέμπη, που ήταν μια εθνική τραγωδία και για οτιδήποτε άλλο θέλει ο ελληνικός λαός. Γιατί πρέπει, δηλαδή, να είναι ή οι ήρωές μας, ή οι νεκροί του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών; Γιατί δηλαδή κάποιος ο οποίος θέλει να τιμήσει τη μνήμη των νεκρών των Τεμπών και το κάνει απέναντι και όχι στο ιερό Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, είναι λιγότερο ευαίσθητος;

Πρέπει, επιτέλους, στη χώρα να μπούνε κανόνες. Όπως έγινε στα πανεπιστήμια, που από «τσαντίρια» πολλά πανεπιστήμια μπαχαλάκηδων έχουν αρχίσει και μετατρέπονται σε χώρους εκπαίδευσης και με το που γίνεται μια κατάληψη έρχεται η Αστυνομία σε συνεννόηση με τις πρυτανείες και τις εκκενώνει τις καταλήψεις, έτσι πρέπει να καταλάβουμε ότι το ιερό αυτό Μνημείο δεν ανήκει σε κανένα κόμμα, ούτε στο «ναι», ούτε στο «όχι», ούτε στη Νέα Δημοκρατία, ούτε στο ΠΑΣΟΚ ούτε πουθενά, ανήκει στους ήρωες του έθνους.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Μαρινάκη, εγώ έχω ακούσει τους συγγενείς των νεκρών, εδώ στην εκπομπή, που τους έχουμε ρωτήσει για ποιο λόγο έχουν γράψει τα ονόματα αυτά εκεί και έχουν δημιουργήσει αυτό το Μνημείο εκεί και ξέρετε τι μας έχουν απαντήσει; Κανένας δεν μας έχει απαντήσει ότι το έχουν κάνει αυτό εκεί για να τιμήσουν. Όλοι μας έχουν πει ότι εμείς έχουμε κάνει αυτό το Μνημείο εκεί, γιατί θεωρούμε ότι πρέπει να θυμίζουμε ανά πάσα ώρα και στιγμή στη Βουλή ότι υπάρχουν ευθύνες πολιτικών γι’ αυτό το οποίο συνέβη. Και μάλιστα υπήρξε εδώ πατέρας που έχασε δύο παιδιά και την ανιψιά του, που είπε τα εξής: Εγώ, ειλικρινά, λέει, σας το λέω, αν γύριζε η δικογραφία πίσω, σήκωναν όλοι τα χέρια τους και έπρεπε να παραπεμφθούν οι πολιτικοί αυτοί για κακούργημα, την άλλη μέρα το πρωί θα έλεγα να σβήσουμε τα ονόματα. Το λέω αυτό, γιατί νομίζω ότι κάνουμε μία συζήτηση σε λάθος βάση. Δηλαδή, οι άνθρωποι δεν το τοποθετούν ως τιμή, το λένε γιατί θέλουμε να θυμάται η Βουλή ότι δεν έχει παραπεμφθεί κανένας πολιτικός για κακούργημα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Απαντήστε, Υπουργέ.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Ωραία, τρία σημεία: Πρώτον, σέβομαι και τιμώ και υποκλίνομαι στον αγώνα κάθε πατέρα και του συγκεκριμένου που αναφέρατε, που με αξιοπρέπεια και κάθε μητέρας και κάθε συγγενή που με αξιοπρέπεια αναζητά ό,τι πιο ιερό, που είναι δικαιοσύνη για το παιδί, τον ανιψιό, την ανιψιά, τον συγγενή, τον φίλο που έχασε, ένα. Και δεν παίρνω ποτέ, ούτε εγώ ούτε κανένας και απαγορεύεται να μπούμε από κάθε άποψη, ηθική πάνω από όλα, ως άνθρωποι σε αντιπαράθεση με έναν συγγενή θύματος ενός τραγικού δυστυχήματος. Δεύτερο, μπορείς να στείλεις ένα μήνυμα ηχηρό όπου θες, όπως θες και σε πέντε μέτρα παραπέρα και πέντε μέτρα απέναντι, όπως προβλέπει ο νόμος, θεωρώ ότι ο σεβασμός στους ήρωες του έθνους, σε αυτούς που θυσιάστηκαν για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι δεν πρέπει να μπαίνει στο ζύγι με τίποτα άλλο. Τρίτον, επειδή μιλήσατε για υπουργούς που παραπέμφθηκαν για το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Η χώρα μας έχει ζήσει πολλές εθνικές τραγωδίες δυστυχώς, και ελπίζουμε να μη ζήσει άλλες τέτοιες, το Μάτι, τη Μάνδρα, το «Σάμινα» που υπήρχαν ευθύνες μεγάλες, σε καμία από αυτές δεν έγινε καμία Εξεταστική, καμία Προανακριτική και δεν παραπέμφθηκε στο τέλος της ημέρας κανένας διατελέσας υπουργός. Κανείς από τις τότε αντιπολιτεύσεις, ημών συμπεριλαμβανομένων, δεν επιτεθήκαμε ούτε στη Δικαιοσύνη ούτε στις εκάστοτε κυβερνήσεις ούτε για συγκάλυψη ούτε για τίποτα. Στα Τέμπη αυτή τη στιγμή, η Δικαιοσύνη όχι η Κυβέρνηση, γιατί τα μπλέκουμε λίγο- τους ρόλους- και αναφέρομαι στην αντιπολίτευση, μένει να  δούμε, γιατί υπάρχει και το τεκμήριο της αθωότητας, επίκειται να δικαστούν 36 κατηγορούμενοι, 33 εκ των οποίων για κακούργημα και επίκειται να κριθούν από το Δικαστικό Συμβούλιο δύο πολιτικοί, πρώην υπουργοί, ένας υπουργός και ένας υφυπουργός, οι κύριοι Καραμανλής και Τριαντόπουλος και το Δικαστικό Συμβούλιο θα αξιολογήσει και τους ίδιους και το ποια είναι τα αδικήματά τους. Άρα, το τελευταίο πράγμα που προκύπτει για την υπόθεση των Τεμπών είναι ατιμωρησία ή συγκάλυψη. Το αντίθετο συμβαίνει. Και ευτυχώς συμβαίνει και ούτε για να πανηγυρίζουμε είναι. Και απαιτούμε όλοι δικαιοσύνη από τη Δικαιοσύνη.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα επανέλθουμε σε αυτό, αλλά θέλω προηγουμένως, επειδή είπατε ότι βεβηλώθηκε το Μνημείο, ότι υπήρξε έλλειψη σεβασμού και επειδή έχω μπροστά μου και πάντα έχω την ανάρτηση του Πρωθυπουργού, γιατί από εκεί ξεκίνησαν όλα, που ξεκινάει από τον Ρούτσι και καταλήγει στην ανάγκη να ληφθούν μέτρα, εγώ ρωτώ, θεωρείτε ότι η διαμαρτυρία του κυρίου Ρούτσι, εκεί για 23 ημέρες σε εκείνο το σημείο αποτελούσε βεβήλωση του ιερού χώρου; Δίχασε τους πολίτες; Έδειξε ασέβεια στο Μνημείο; Εγώ δεν είδα κάτι τέτοιο, γι’ αυτό σας ρωτώ. Και το ρωτώ γιατί έτσι ξεκίνησε και εκεί καταλήξαμε. Και προσέξτε, επειδή όλη η συζήτηση επικεντρώνεται…

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Όχι, κύριε Στραβελάκη. Είναι πολύ βαριές κουβέντες…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Επιτρέψτε μου, θα απαντήσετε αμέσως,  όποτε ρωτούμε κάποιο κυβερνητικό στέλεχος, όλα τα στελέχη λένε ότι πρέπει να υπάρξει σεβασμός στο Μνημείο. Ποιος δεν σεβάστηκε το Μνημείο; Και γιατί τώρα, εγώ ρωτώ πάντα, καλύπτοντας όλα τα γεγονότα από τα κεντρικά δελτία όλης της μεταπολίτευσης, βλέπω από το ’90 και μετά τα σπάνε, τα καίνε, το έχουμε σχολιάσει και μαζί, σπάνε μάρμαρα, καίνε τους τσολιάδες, καίνε τα φυλάκια, δεν νιώσατε εσείς έξι χρόνια την ανάγκη να κάνετε τέτοια ρύθμιση και την κάνετε τώρα που έγινε η απεργία του Ρούτσι.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δηλαδή, δεν έγινε αυτό, κύριε Μαρινάκη, την τελευταία φορά που τα σπάσανε και τα έκαναν «γης Μαδιάμ» στο Σύνταγμα, θυμάστε πότε έγιναν.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θυμάστε, πήγαν να σκοτώσουν ανθρώπους, που έκαιγαν τα φυλάκια, έγινε τώρα. Άρα, εσείς το συνδέσατε και πού είναι η ασέβεια;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Να τα πάρουμε με τη σειρά. Πάμε ένα ένα. «Γιατί δεν το κάνατε μέχρι τώρα;» Σας είπα ότι η κοινωνία είναι στο «και αργήσατε» και όχι, δεν αναφέρεται μόνο σε εμάς, αναφέρομαι και σε όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις και η αντιπολίτευση είναι στο «γιατί το κάνατε».

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι, προφανώς, δεκαετίες γίνεται αυτό.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Και εμείς αποδεχόμενοι την ευθύνη της καθυστέρησης, γιατί υπήρχαν και άλλες προηγούμενες Κυβερνήσεις και δικές μας, εννοώ της Νέας Δημοκρατίας και άλλων κομμάτων, που θα έπρεπε αυτό το αυτονόητο να το έχουν κάνει. Αυτό γίνεται, όπως και οι καταλήψεις των Πανεπιστημίων να εκκενώνονται δεν έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, γίνονται τώρα. Δεν είναι για να πανηγυρίζουμε, ότι γίνονται επιτέλους τα αυτονόητα, αλλά όταν γίνονται τα αυτονόητα, καλό είναι να τα στηρίζει όλο το πολιτικό σύστημα. Δημοκρατία έχουμε, ο καθένας ψηφίζει ό,τι θέλει στη Βουλή. Ένα το κρατούμενο. Δεύτερο, αυτά όλα είναι πολύ βαριές κουβέντες για να τις απευθύνουμε σε έναν πατέρα που διεκδικεί για το παιδί του και ποτέ δεν πρόκειται να μπούμε σε αντιπαράθεση μαζί του. Όμως δίπλα σε αυτόν τον πατέρα και σε αυτούς τους συγγενείς, στάθηκαν εντελώς ιδιοτελώς μια σειρά από εκπροσώπους πολιτικών κομμάτων και δήθεν ευαίσθητες συλλογικότητες, για να επιβιώσουν πολιτικά και να στήσουν το δικό τους αφήγημα πάνω σε ένα τραγικό δυστύχημα και πάνω στον πόνο των ανθρώπων. Όταν κάποιοι …

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Έδειξαν ασέβεια αυτοί; Βεβήλωσαν το Μνημείο;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: …όταν κάποιοι αναφέρονται σε «τσαντίρια» από την Κυβέρνηση, από την Βουλή, δεν θέλουν να προσβάλουν, ούτε αναφέρονται σε κανέναν πατέρα, όπως ο κ. Ρούτσι, στον οποίο από την πρώτη στιγμή σταθήκαμε στο πλευρό του. Αναφέρονται σε όλους εκείνους τους δήθεν ευαίσθητους, από τα πολιτικά κόμματα, από τις περιβόητες συλλογικότητες της αριστεράς, που ψάχνουν να βρουν ποια είναι η τραγωδία που τους βολεύει -είναι θλιβερό που το λέω, αλλά είναι η ίδια τους η ιστορία όλων αυτών των δήθεν ευαίσθητων- για να έρθουν δίπλα σε πραγματικές, σε πραγματικές τραγικές φιγούρες, όπως είναι ο κ. Ρούτσι και να επιβιώσουνε πολιτικά. Θρέφονται από τις τραγωδίες, τα κόμματα αυτά, θρέφονται από τη δυστυχία, περιμένουν ποια θα είναι η επόμενη που τους «βολεύει», «διαλέγουν» συγγενείς θυμάτων δεν πάνε σε όλους, διαλέγουν αμάχους, διαλέγουν αμάχους για παράδειγμα…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και θα αλλάξει αυτό αν διαδηλώνουν 50 μέτρα στο απέναντι πεζοδρόμιο; Δεν θα αλλάξει αυτό.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Μπορεί να τους δείτε με τη σημαία της Παλαιστίνης, που εννοείται πως ήταν μία τραγωδία, αλλά δεν θα τους δείτε ποτέ με τη σημαία της Ουκρανίας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δεν θα αλλάξει, θα πάνε 50 μέτρα παραπέρα με βάση τον νόμο.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: ….Εμείς λοιπόν, ούτε διαλέγουμε συγγενείς νεκρών, ούτε διαλέγουμε τον πόνο, ο πόνος είναι πόνος, ο πόνος και η οδύνη είναι συναισθήματα, που όποιος δεν τα έχει βιώσει σε τέτοιο επίπεδο δεν μπορεί να τα καταλάβει.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτό όμως… ο Νίκος το τοποθετεί σωστά, αυτό δεν θα αλλάξει αν πάνε οι συγγενείς 50 μέτρα πιο πέρα. Αυτές οι πολιτικές δυνάμεις θα πάνε μαζί τους 50 μέτρα πιο πέρα και θα το κάνουν.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και αυτό ασέβεια θα είναι, αν είναι ασέβεια και το προηγούμενο.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Πάρα πολύ σημαντικό να πούμε, ότι πέραν της τροπολογίας που ψηφίζεται στη Βουλή υπάρχουν και άλλες ισχύουσες διατάξεις, οι οποίες ισχύουν για όλη την Ελληνική Επικράτεια, συμπεριλαμβανομένου και αυτού του σημείου, που όταν τελούνται ποινικά αδικήματα, τα οποία είναι αυτά που περιγράψατε πριν, δηλαδή να σπάνε, να καίνε, εκεί η αστυνομία επεμβαίνει συλλαμβάνει και δεν χρειάζεται καμία τροπολογία. Το ξαναλέω…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αυτό είναι η άλλη κριτική που δέχεστε, ότι υπήρχε νομική κάλυψη. Υπήρχε εσείς το λέτε μόνος σας. 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ότι υπήρχε, ακριβώς.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Το γεγονός ότι υπήρχε κάτι … Η τροπολογία χρειάζεται μισό λεπτό για να τα ξεκαθαρίσουμε. Η τροπολογία χρειάζεται για να μην γίνεται οποιαδήποτε πολιτική διαδήλωση, εκμετάλλευση, διαμαρτυρία, βεβήλωση, στο συγκεκριμένο σημείο. Εάν στο συγκεκριμένο σημείο ή οπουδήποτε αλλού τελούνται βαρύτερα ποινικά αδικήματα, που είναι αυτά που περιγράψατε προηγουμένως, θα ισχύουν οι διατάξεις οι ισχυρότερες, οι βαρύτερες που προβλέπονται ούτως ή άλλως. Δεν σημαίνει, δηλαδή, ότι στο σημείο αυτό ισχύουν μόνο όσα προβλέπει η τροπολογία. 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι απλώς σας λέει η αντιπολίτευση, ότι επεκτείνατε το χώρο. Το ΠΑΣΟΚ σας έλεγε, χθες, ότι Μνημείο είναι μέχρι εκεί που τελειώνει το μάρμαρο, το κάνατε μέχρι να πιάνει και τα κεράκια και τα ονόματα, τα 57 ονόματα. Το κάνατε, δηλαδή, το Μνημείο και το πεζοδρόμιο, 4.600 τετραγωνικά. Αυτή είναι η κριτική που δεχθήκατε από την αντιπολίτευση. Ότι βαφτίσατε ως Μνημείο και το κομμάτι που είναι και τα ονόματα.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ:   Το ΠΑΣΟΚ νομίζω, στην προσπάθεια του να ισορροπήσει σε δύο βάρκες -και όποιος ισορροπεί σε δύο βάρκες ξέρετε ποια είναι η κατάληξη, αλλά θα το δείξει η ιστορία- παίζει με τις λέξεις και με τα χιλιοστά και τα τετραγωνικά μέτρα, δεν είχε τίποτα άλλο να κάνει, θεωρώ εγώ, από το να στηρίξει μια αυτονόητη πρωτοβουλία, δεν χρειάζεται να προφανώς συμφωνούμε σε όλα, αλλιώς δεν θα είχαμε την ουσία της αντιπαράθεσης, έχουμε πολλά να διαφωνήσουμε, αλλά θα έπρεπε ειδικά το ΠΑΣΟΚ και θεωρώ και κάποια κόμματα, τυπικώς, γιατί έτσι εμφανίζονται ως «υπερπατριώτες» όλοι αυτοί, τα δεξιότερα ημών, αυτά τα κόμματα θα έπρεπε για μένα τη συγκεκριμένη τροπολογία να την στηρίξουν. Αυτό, δεν σημαίνει ότι θα συντάσσονταν με την Κυβέρνηση.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Μαρινάκη, να ρωτήσω κάτι. Φαντάζομαι ότι ένα νόμο, τον έχουμε για να τον εφαρμόζουμε, σωστά; Άρα λοιπόν και αυτός ο νόμος ο οποίος ψηφίζεται σήμερα, είναι νόμος και θα πρέπει να εφαρμοστεί. Σωστά; Σωστά.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Αυτό είναι το μείζον. Αυτό είναι που θα έπρεπε να συζητάμε. 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Για να μην συζητάμε για έναν νόμο, ο οποίος δεν μπόρεσε ποτέ να εφαρμοστεί. Πάμε, λοιπόν, στο πρακτικό του θέματος. Έχουμε, λοιπόν, εδώ τώρα το Υπουργείο Άμυνας, το οποίο πρέπει να ασχοληθεί με την καθαριότητα του χώρου και έρχεται, λοιπόν, μία ιδιωτική εταιρεία, γιατί φαντάζομαι τουλάχιστον εγώ αυτό έχω καταλάβει, δεν θα βλέπουμε τους φαντάρους να καθαρίζουν τον Άγνωστο Στρατιώτη και λέει λοιπόν η ιδιωτική εταιρεία, εγώ για να πάω να καθαρίσω το συγκεκριμένο χώρο θέλω και τη βοήθεια της αστυνομίας να με προστατεύει. Και πηγαίνει, λοιπόν, η αστυνομία εκεί και έρχεται αντιμέτωπη με γονείς, οι οποίοι έχουνε πάει για να ξαναγράψουν, να φρεσκάρουν τα ονόματα των παιδιών που είναι γραμμένα εκεί. Τι γίνεται από κει και πέρα με βάση το νόμο κύριε Μαρινάκη;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ:  Αυτό που πρέπει να πούμε είναι το βασικό, είναι ότι πρέπει να εφαρμοστεί ο νόμος. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας και ο νόμος είναι πάνω από όλους και απ’ όλα, αλλιώς δεν έχουμε ευνομούμενη Πολιτεία και δεν λειτουργεί η Δημοκρατία μας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Άρα, πρακτικά τί γίνεται, όταν εκεί θα βρεθούν οι γονείς;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Αν πάει ένα συνεργείο καθαρισμού σε ένα νοσοκομείο να καθαρίσει και κάποιοι το εμποδίσουν, τί θα γίνει; Θα ειδοποιήσει η διοίκηση την Αστυνομία -η διοίκηση του νοσοκομείου- και θα προστατεύσει η Αστυνομία τους ανθρώπους αυτούς που κάνουν μία πολύ σημαντική δουλειά, που είναι η καθαριότητα του χώρου. Όποιος, λοιπόν, δεν σεβαστεί έναν νόμο του Κράτους -γιατί έχουμε Δημοκρατία και τους νόμους τους ψηφίζουν οι βουλευτές που ψηφίζουν οι πολίτες, οι βουλευτές μας δεν ορίστηκαν, ούτε επιβλήθηκαν, ψηφίστηκαν από την ελληνική κοινωνία. Από τη στιγμή, λοιπόν, που κάτι αποτελεί  νόμο του Κράτους, είναι πάνω απ’ όλους και απ’ όλα. Η Αστυνομία -για να το πω όλο- έχει τους τρόπους και τον επαγγελματισμό να επεμβαίνει με τον σωστό τρόπο, χωρίς να πηγαίνει από την αρχή, από το μηδέν στο εκατό, λαμβάνοντας υπόψη και τις ειδικές περιστάσεις, όμως, θέλω να είμαι σαφής. Η ουσία…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Η καθαριότητα περιλαμβάνει και τον χώρο των 57 ονομάτων; Και αυτό θα καθαριστεί; Και τί θα πει «θα καθαριστεί» αυτό;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Έχουμε απαντήσει για τα 57 ονόματα και για όλα. Από τη στιγμή ψήφισης της τροπολογίας και μετά, δεν θα επιτρέπεται καμία εκδήλωση άσχετη με τον χώρο και τον σκοπό του, καμία διαμαρτυρία, κανένα πανό -στα συγκεκριμένα σημεία εννοώ- και καμία βεβήλωση, κανένα γκράφιτι, κανένα σπρέι…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ούτε να τα ξαναγράψουν, επομένως. Δεν μπορούν να πάνε να ξανακάνουν με σπρέι τα ονόματα.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: …Από το σημείο αυτό και μετά. Όταν ψηφίζεις νόμους, πρέπει να τους εφαρμόζεις.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Άρα, και τα κεράκια και όλα αυτά που υπάρχουν εκεί, θα πρέπει να μαζευτούν, κ. Μαρινάκη, μας λέτε.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Τα επιχειρησιακά, όλα αυτά, θα τα λύσουν τα συναρμόδια υπουργεία. Για μένα, το κρίσιμο –συμφωνώ μαζί σας– είναι …

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ο κ. Δένδιας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και ο κ. Χρυσοχοΐδης.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Το Υπουργείο Άμυνας, στο κομμάτι το οποίο έχει αναλάβει. Και για μένα το πιο κρίσιμο είναι αυτό το οποίο έχει αναλάβει η Αστυνομία, που πάντοτε «βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά». Και  πολλές φορές κάποιοι, οι οποίοι έχουν δύο-τρεις αστυνομικούς μαζί τους –να τους συνοδεύουν, εννοώ– βρίζουν τους αστυνομικούς και οι αστυνομικοί μας κάνουν, στον μεγαλύτερο βαθμό, ό,τι καλύτερο μπορούν για να είμαστε ασφαλείς. Η Ελληνική Αστυνομία έχει, για μένα, το πιο βαρύ φορτίο, να αποτρέψει προβοκάτσιες των γνωστών – αγνώστων, δήθεν ευαίσθητων συλλογικοτήτων, κομμάτων της Αριστεράς και της προόδου και όλων αυτών των δήθεν ευαίσθητων και να επιβάλει την τάξη…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Μαρινάκη, αυτό είναι το  εύκολο να αντιμετωπίσει η Ελληνική Αστυνομία. Το δύσκολο είναι πώς θα πρέπει να αντιδράσει απέναντι στον γονιό…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Που δεν θα φεύγει.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Έχω πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στην Ελληνική Αστυνομία και, νομίζω και επί των ημερών όλων των υπουργών που διετέλεσαν και επί των ημερών του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, ότι μπορεί να επιβάλλει την τάξη, να εφαρμόσει στο ακέραιο τον νόμο, εξαντλώντας όλα τα μέσα που έχει και χωρίς να πηγαίνει, όπως είπα, από την αρχή σε μέσα τα οποία κανείς δεν θέλει να δει. Το ξαναλέω: Δεν υπάρχει άνθρωπος, ο οποίος να θέλει ποτέ να μπει σε αντιπαράθεση με έναν συγγενή θύματος ενός τραγικού δυστυχήματος.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Μακάρι να μην το δούμε αυτό. Δεν θέλει κανείς να το δει αυτό.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Όμως πρέπει να καταλάβουμε ότι κάποια πράγματα σε αυτή τη χώρα είναι ιερά και δεν πρέπει να βάζουμε στο ζύγι. 

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Φαντάζομαι και εσείς δεν θέλετε κανέναν αστυνομικό να δείτε να έρχεται σε αντιπαράθεση με γονιό. Είμαι βέβαιος γι’ αυτό. Και ο κ. Χρυσοχοΐδης… 

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Κανένας δεν το θέλει αυτό. Αλλά θέλω, όμως, να ζω σε μία χώρα, γιατί, έχω την τιμή να εκπροσωπώ την Κυβέρνηση, αλλά έχω πει πολλές φορές ότι οι θέσεις αυτές που έχουμε είναι εξαιρετικά εφήμερες και προσωρινές. Θέλω, λοιπόν, να ζω σε μία χώρα που, επιτέλους, θα λυθούν όλα τα αυτονόητα και οι νόμοι θα εφαρμόζονται. Είναι δύσκολη μάχη, δυστυχώς, η μάχη του αυτονόητου στην Ελλάδα, αλλά, επειδή ακριβώς είναι αυτονόητο, οφείλουμε να τη δώσουμε μέχρι τέλους.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Έχω και μια άλλη πολύ σοβαρή απορία. Βλέπουμε χθες τον Πρωθυπουργό στη Βουλή, είδα ότι είπε για τον δήμαρχο Αθηναίων, τον κ. Δούκα. Κατάλαβα ότι υπάρχει παράπονο στην Κυβέρνηση ότι δεν καθάριζε καλά ο δήμος τον χώρο. Και, μάλιστα, κατηγόρησε τον κ. Δούκα ότι  «παίζει» και ασχολείται περισσότερα με τα πολιτικά του «παιχνίδια» και όλα τα υπόλοιπα, παρά με  τα καθήκοντά του.  Είδα και την απάντηση του κ. Δούκα.  Υπάρχει πρόβλημα  καθαρισμού του χώρου, γι’ αυτό παίρνετε την αρμοδιότητα από τον δήμο και την αναθέτετε σε ιδιωτικό συνεργείο, μέσω του Υπουργείου Άμυνας; Είναι βρώμικος ο χώρος;  

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Είχε σκουπίδια;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Κύριε Στραβελάκη, ο κ. Δούκας ψηφίστηκε δήμαρχος όλων των Αθηναίων, της πρωτεύουσας της χώρας και όχι ως ένας εκπρόσωπος συλλογικοτήτων ή ένας εσωκομματικός «παίκτης» του ΠΑΣΟΚ και ευρύτερα της Κεντροαριστεράς. Δημοκρατία έχουμε, ο άνθρωπος επιλέγει τον ρόλο που θέλει να επιτελέσει. Αλλά εγώ θα σας παραπέμψω σε δήλωση του ίδιου του κ. Δούκα, ο οποίος εδώ και πάρα πολύ καιρό, παραπάνω από έναν χρόνο, σε συνέντευξή του είχε δηλώσει ότι θα παραμένουν εκεί γραμμένα τα ονόματα μέχρι να δημιουργηθεί το μνημείο υπέρ των θυμάτων, στη μνήμη των θυμάτων των Τεμπών. Το μνημείο δημιουργήθηκε, υπάρχει. Δημιουργήθηκε και εγκαινιάστηκε.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Στη Λάρισα, λέτε.

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Όχι και στην Αθήνα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και στην Αθήνα…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: … όχι, όχι, υπάρχει το Δέντρο των Ευχών, λέτε εσείς, κ. Μαρινάκη.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι, ναι και ο κ. Δούκας… 

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Το Δέντρο. Ναι, βέβαια, υπάρχει, υπάρχει. Μπράβο. Άρα, ο κ. Δούκας καλό είναι να διαβάσει και να θυμηθεί τι ο ίδιος έχει πει πριν να απαντάει είτε σε μένα είτε στην Κυβέρνηση. Οι απαντήσεις για τον κ. Δούκα βρίσκονται στις ίδιες τις δηλώσεις του κ. Δούκα.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι. Εγώ πάντως επιμένω. Υπήρχε πρόβλημα; Αφήστε τι λέει ο κ. Δούκας, εγώ κοιτάω τον χώρο. Και, μάλιστα, με τον κ .Ρούτσι πριν, που έλεγε ότι εμείς κάθε βράδυ σκουπίζαμε, σφουγγαρίζαμε, μαζεύαμε τα σκουπίδια μας. Κι εγώ που όσες φορές έχω πάει, περιστέρια βλέπω ότι τα  ταΐζουν, πεντακάθαρος είναι ο χώρος. Δηλαδή, όλο το ζήτημα είναι…  γιατί ξεκίνησε η συζήτηση από το ότι να ξεμπλέξουμε το κουβάρι, να πάει όλη η αρμοδιότητα   στον κ. Δένδια. Και κατέληξε το Υπουργείο Άμυνας να έχει συντήρηση, φύλαξη και ανάδειξη και μέσω αυτού ανατέθηκε σε ιδιωτική εταιρία να καθαρίζει. Εκεί θέλω να καταλήξω. Εσείς βλέπετε ότι υπήρχε πρόβλημα καθαρισμού και πρέπει να το πάρετε από τον δήμαρχο να το πάτε,  αφήστε τι λέει  ο κ. Δούκας, λέω πρακτικά, να το πάτε σε μία ιδιωτική εταιρία του Υπουργείου Άμυνας;

Π. ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ: Όλα έχουν την αξία τους, αλλά νομίζω ότι το μείζον αυτής της νομοθετικής πρωτοβουλίας έγκειται στο ότι δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ένας ιερός χώρος για πολιτικές διαμαρτυρίες ή πάσης φύσεως εκδηλώσεις άσχετες με τον σκοπό ύπαρξης του συγκεκριμένου ιερού χώρου.  Αυτό είναι το μείζον. Αν διαβάσει κανείς και την τροπολογία,, αυτός είναι ο πυρήνας της και εκεί νομίζω πρέπει να επικεντρωθούμε. Και η προστασία αυτής της διάταξης, κατά πολύ μεγάλο ποσοστό, επαφίεται στην Ελληνική Αστυνομία, όπως και σε κάθε άλλο σημείο της ελληνικής επικράτειας.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Θα είμαστε εδώ να το παρακολουθήσουμε. Ευχαριστούμε πολύ, κ. Υπουργέ.

 

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την συνέντευξη στο σύνδεσμο  https://youtu.be/q-OfoNvuFz8