Σημεία συνέντευξης στην εκπομπή του ΣΚΑΪ «Μια του Νότη, δυο του Χιώτη»

Σημεία συνέντευξης του Υφυπουργού Παρά τω Πρωθυπουργώ  και Κυβερνητικού Εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη στην εκπομπή του ΣΚΑΪ «Μια του Νότη, δυο του Χιώτη» με τους δημοσιογράφους  Νότη Παπαδόπουλο και Βασίλη Χιώτη

Για την απόφαση του Εκλογοδικείου για το κόμμα των «ΣΠΑΡΤΙΑΤΩΝ»

Η πλειοψηφία θα είναι 149 τώρα. Θα σας πω κάποια δεδομένα με την επιφύλαξη να διαβάσουμε την απόφαση, έχοντας και μια επικοινωνία με το Υπουργείο Εσωτερικών, με βάση αυτά τα οποία έχουμε δει μέχρι τώρα για την απόφαση. Μένει να διαβάσουμε και το κείμενό της. Είναι μια απόφαση, ουσιαστικά, που κάνει δεκτές τις ενστάσεις κατά τριών βουλευτών των «Σπαρτιατών». Άρα, στο πρώτο εύλογο ερώτημα «γιατί μόνο για αυτούς τους τρεις;» η απάντηση είναι γιατί γι’ αυτούς τους τρεις είχε γίνει ένσταση. Αν είχε γίνει ένσταση και για τους υπόλοιπους είναι προφανές ότι θα είχε γίνει δεκτή και για τις υπόλοιπες έδρες. Το δεύτερο το οποίο πρέπει να πούμε είναι ότι θα έχουμε για πρώτη φορά μια Βουλή 297 βουλευτών. Ο λόγος που δεν αναπληρώνονται από τους επιλαχόντες είναι γιατί οι επιλαχόντες ανήκουν στο ίδιο κόμμα και, προφανώς, η απόφαση έχει να κάνει συνολικά με τη λειτουργία του κόμματος, συμπεριλαμβανομένου και του αρχηγού και των υπόλοιπων βουλευτών. Αν είχε γίνει ένσταση για τους άλλους δύο θα είχαν χάσει τις έδρες τους. Η λογική λέει με βάση τις κοινοβουλευτικές ισορροπίες και τον ελάχιστο αριθμό βουλευτών ότι δεν θα υπάρχει πλέον, δεν θα υφίσταται και η κοινοβουλευτική ομάδα. Αυτές είναι οι άμεσες συνέπειες. Η πλειοψηφία, έπειτα, του συνόλου των βουλευτών, έτσι λέει ο νόμος, από 151 πηγαίνει 149. Έχει υπάρξει στο παρελθόν απόφαση εκλογοδικείου. Για την προανακριτική χρειάζεται 149 για να γίνει δεκτή. Όπου ο νόμος λέει, ο κανονισμός, οι ψηφοφορίες δεν είναι πλειοψηφία επί των παρόντων βουλευτών, αλλά πλειοψηφία επί του συνόλου των βουλευτών, η λογική λέει ότι το 151 γίνεται 149. Εδώ, επειδή οι αποφάσεις των δικαστηρίων δεν είναι αντικείμενο, κατά τη γνώμη μου και κατά τη γνώμη της Κυβέρνηση και του Πρωθυπουργού, σχολιασμού των κομμάτων και του πολιτικού συστήματος, αυτό που μπορούμε να πούμε, όμως, ότι η δική μας κοινοβουλευτική ομάδα και η δική μας Κυβέρνηση δια της εκπροσώπησης της κυβερνητικής πλειοψηφίας, ήταν αυτή που με μια σειρά από τροπολογίες έδωσε τα «όπλα», τα νομικά εργαλεία στη Δικαιοσύνη για να λάβει μια τέτοια απόφαση. Δηλαδή, τι έκανε; Έβαλε και το θέμα του εν τοις πράγμασι αρχηγού ενός κόμματος και αυτό που λέμε, δηλαδή, αυτού που «βγαίνει μπροστά» και αυτού που είναι στην πραγματικότητα. Η απόφαση είναι απόφαση της Δικαιοσύνης, δεν είναι της Κυβέρνησης. Δεν αποφασίζει η Κυβέρνηση, ούτε η Βουλή, αλλά η Βουλή δια της νομικής πρωτοβουλίας της Κυβέρνησης την προηγούμενη τετραετία έδωσε τη δυνατότητα στη Δικαιοσύνη και αυτό είναι και μια πάρα πολύ ηχηρή απάντηση σε αυτούς που κατά καιρούς λένε ότι «ο Μητσοτάκης, ο Πρωθυπουργός, δηλαδή, η Κυβέρνηση, η Ν.Δ., κλείνει το μάτι στην ακροδεξιά». Να πούμε εδώ, βέβαια, ότι αυτό το οποίο θεωρείται ως μεμπτό δεν είναι η ιδεολογία κάποιου, όσο απεχθής και να είναι, αλλά είναι η εγκληματική δραστηριότητα του εν τοις πράγμασι, δηλαδή, αρχηγού, αλλά όπως και να έχει, είναι νομίζω μία ακόμη απάντηση για το ποιος στην πράξη παίρνει πρωτοβουλίες που αποδίδουν με βάση τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης και ποιος είναι «ιεροκήρυκας» της προστασίας των θεσμών μόνο και μόνο στα λόγια και αναφέρομαι στα κόμματα, τα οποία δεν ψήφισαν αυτές τις τότε νομοθετικές πρωτοβουλίες. Το ΠΑΣΟΚ τις είχε ψηφίσει.

Για το αν υπάρξουν πολιτικές αντιδράσεις για την αρχή της δεδηλωμένης

Αυτή τη στιγμή η Κυβέρνηση έχει μια δεδηλωμένη εμπιστοσύνη βουλευτών πολύ παραπάνω από το 151 και θα συνεχίσει να την έχει. Έχει την πιο συμπαγή κοινοβουλευτική ομάδα που μπορώ εγώ να θυμηθώ σε Κυβέρνηση δεύτερης τετραετίας, κάτι το οποίο αντανακλάται και σε επίπεδο δημοσκοπήσεων με τη φθορά που υπάρχει και την ανάγκη να κάνουμε πράγματα για να ανεβούμε ξανά, σε σχέση όμως με τα υπόλοιπα κόμματα, άρα θέλει να είμαστε προσγειωμένοι στην πραγματικότητα. Άρα, δεν πρόκειται η ίδια η ζωή να ανοίξει τέτοια θέματα. Η νομική πραγματικότητα είναι δεδομένη, προκύπτει από τις αποφάσεις των δικαστηρίων, θέλω να πω, τα δικαστήρια βγάζουν αυτές τις αποφάσεις, δεν τις βγάλαμε εμείς, αλλά οι πλειοψηφίες, βασικά η σύνθεση της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας, μάλιστα και με τις πρόσφατες ψηφοφορίες που έγιναν, μετά την πρόσφατη πρόταση δυσπιστίας του ΠΑΣΟΚ και των υπόλοιπων κομμάτων που συνέπραξαν με το ΠΑΣΟΚ, όλα αυτά τα απάντησαν οι βουλευτές. 

Ο πήχης δεν είναι ούτε οι 149, ούτε οι 151, αλλά το σύνολο των βουλευτών της Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας. Ένα πράγμα είναι τι ισχύει τυπικά, τυπικά η Βουλή θα προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα και ένα άλλο πράγμα είναι τι ισχύει στην πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα για εμάς ο πήχης δεν είναι το 149 ή το 151, είναι το σύνολο των βουλευτών της δικής μας Κοινοβουλευτικής Ομάδας. 

Για την πρόταση προανακριτικής 

Όχι, γιατί δεν έχουμε δει μέχρι τώρα διαρροές, ούτως ή άλλως. Και για έναν ακόμη λόγο, γιατί όλο αυτό το χρονικό διάστημα, πάνω σ’ ένα τραγικό δυστύχημα, όπου είναι αδήριτη ανάγκη, κοινό αίτημα όλων των πολιτών και θεωρώ και κάθε ανθρώπου σε όποιο κόμμα κι αν ανήκει, να έχουμε δικαιοσύνη για όποιον πρέπει ν’ αποδοθεί δικαιοσύνη. Κάποιοι από την αντιπολίτευση προσπάθησαν να κολλήσουν μια πάρα πολύ βαριά «ρετσινιά» συνολικά στην παράταξή μας, τη «ρετσινιά», την «κηλίδα», την πάρα πολύ βαριά κατηγορία της συγκάλυψης. Με επιμέρους αφηγήματα, τα λαθρεμπόρια, τα παράνομα φορτία ξυλολίων, τη μεταφορά των οποίων εμείς καλύπταμε. Λέγαμε από την αρχή, ναι, υπάρχουν πολύ σοβαρά θέματα που πρέπει να διερευνηθούν για τα Τέμπη, πολύ σοβαρές ευθύνες, μαζί με τ’ ανθρώπινα λάθη, αλλά από την πρώτη στιγμή λέγαμε ότι δεν υπάρχει συγκάλυψη. Από την πρώτη στιγμή λέγαμε ότι δεν πρόκειται να πούμε όχι στη Δικαιοσύνη και ότι πρέπει η Δικαιοσύνη, όπως κάναμε και στην περίπτωση Τριαντόπουλου, ο φυσικός δικαστής ν’ αποφασίζει. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει βουλευτής και δεν υπάρχει τέτοιος βουλευτής στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας που δεν θα κάνει το αυτονόητο που είναι ποιο; Και τον κύριο Καραμανλή να τον κρίνει ο φυσικός δικαστής, δηλαδή οι 5 ανώτατοι δικαστές. 

Γιατί θέλουμε ν’ ακολουθηθεί η λογική που ακολουθήθηκε και στην περίπτωση Τριαντόπουλου, σεβόμενοι πλήρως όλα τα τυπικά που πρέπει ν’ ακολουθηθούν, για να μην παρεξηγηθώ, για τρεις λόγους: πρώτον, γιατί το Δικαστικό Συμβούλιο, όποιον μάρτυρα καλέσει, ο μάρτυρας αυτός υποχρεούται να καταθέσει, άρα το ποιος πρέπει ή δεν πρέπει να καταθέσει δεν θα είναι αποτέλεσμα κομματικών συσχετισμών, δεύτερον, γιατί το Δικαστικό Συμβούλιο έχει ρόλο ανακριτή και μπορεί να διευρύνει το κατηγορητήριο, να αιτηθεί στη Βουλή να διευρυνθεί το κατηγορητήριο και τρίτον, πέραν των κατηγοριών, μπορεί να διευρύνει και για τα πρόσωπα. Άρα, εκεί θα μας λύσει το Δικαστικό Συμβούλιο όλες τις απορίες για το αν έχουμε δίκιο εμείς, νομικά, ή η αντιπολίτευση. Αυτό, λοιπόν, είναι αποτέλεσμα ψήφου των βουλευτών. Οι βουλευτές, λοιπόν, της Νέας Δημοκρατίας, δεν πρόκειται να δεχτούν να κλείσει αυτή η υπόθεση, λόγω του ότι έχουμε μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία και είμαι βέβαιος ότι θα ψηφίσουν στο σύνολό τους. Μακάρι να ψηφίσουν και οι βουλευτές της αντιπολίτευσης, γιατί μπορεί να ψηφίσουν και το δικό μας και άλλα κατηγορητήρια, αλλά επιμένω ότι δεν υπάρχει κάποιος τέτοιος κίνδυνος. 

Σχετικά με την πρόταση προανακριτικής που ψηφίστηκε από κόμματα της αντιπολίτευσης

Κατ’ αρχάς, με τη συνύπαρξη της ακροδεξιάς και της αριστεράς δεν πέφτουμε από τα σύννεφα. Την έχουμε δει να συμβαίνει και άλλες φορές και σε πλατείες και σε κυβερνήσεις και στο να οδηγηθούμε σε εκλογές με τη μη εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, όπως, ούτως ή άλλως, είχε πει και πρώην πρόεδρος της Βουλής «δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι». Κατ’ αρχάς, εμείς δεν αντιπαρατιθέμεθα με μία μητέρα που έχει χάσει το παιδί της ή γενικότερα με συγγενείς, αυτές τις οικογένειες που έχουν κάνει αυτήν την πρόταση αρχικά. Την πρόταση εμείς την αντιμετωπίζουμε ως μία πρόταση την οποία υπέγραψαν βουλευτές. Αν δεν υπογράψουν βουλευτές, δεν οδηγείται μία πρόταση στο να συζητηθεί στη Βουλή και θεωρώ ότι είναι ο απόλυτος κατήφορος της πολιτικής ζωής του τόπου, έφθασαν στο σημείο, μεταξύ άλλων, να «τσουβαλιάσουν» μια σειρά από πρόσωπα, μόνο και μόνο για να δημιουργήσουν εντυπώσεις, έφθασαν στο σημείο να κατηγορήσουν τον νόμιμα εκλεγμένο Πρωθυπουργό της χώρας για ένα τραγικό δυστύχημα, που κανείς δεν αμφισβητεί την ανάγκη να διερευνηθεί κάθε του αιτία, για εσχάτη προδοσία, ξεπέρασαν τα όρια που πολλές φορές οι ίδιοι έχουν ξεπεράσει κι έχουν χάσει την οποιαδήποτε υποτυπώδη ένδειξη σοβαρότητας. Πέραν αυτού, του απόλυτου κατήφορου, που το αναγνωρίζουν, πλέον, άνθρωποι και από άλλους χώρους, άκουσα τον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης, τον κύριο Κοντονή, ακόμη και εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ έχω δει να παίρνουν αποστάσεις από το ζήτημα της εσχάτης προδοσίας, αυτό το οποίο θέλω να πω είναι ότι το ίδιο το κατηγορητήριο έχει κάποιες αντιφάσεις οι οποίες είναι απίστευτες. Για παράδειγμα, ουσιαστικά, ο «καθοδηγητής», αν δείτε, του κυρίου Σπίρτζη, είναι ο νυν Πρωθυπουργός, ο εν ενεργεία Πρωθυπουργός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αγνοείται το όνομα του κυρίου Τσίπρα. Δηλαδή, και τον Καραμανλή, εντάξει, που ήταν υπουργός του, αλλά και τον Σπίρτζη, τους καθοδηγούσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ή η απόφαση για το περιβόητο «μπάζωμα» ελήφθη μία ημέρα που ο κύριος Τριαντόπουλος, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, δεν ήταν εκεί. Και μάλιστα, ουσιαστικά, αθωώνει τον Χρήστο Τριαντόπουλο, για τον οποίον ούτως ή άλλως δεν υπάρχουν στοιχεία, αλλά μένει να δούμε τι θα πει η Δικαιοσύνη. Είναι, νομίζω, η κορύφωση μιας χυδαίας προσπάθειας εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου, εκμετάλλευσης ενός τραγικού δυστυχήματος και ανεύρεσης ψήφων πάνω στην ανάγκη των συγγενών να βρουν το δίκιο τους σ’ ένα τραγικό δυστύχημα και της κοινωνίας για το αίτημά της για δικαιοσύνη. Να πούμε, όμως, την αλήθεια. Μπορεί σ’ αυτήν την τελευταία κορύφωση της χυδαιότητας να συμμετείχαν κάποια κόμματα ή κομματίδια, αλλά όλο αυτό το ολίσθημα φέρει την υπογραφή στις προηγούμενές του φάσεις, για να είμαστε δίκαιοι, και των υπόλοιπων κομμάτων της αντιπολίτευσης. Όταν θρέφεις ένα τέρας στη συνέχεια μπορεί να μην ακολουθήσεις τη δραστηριότητά του, αλλά έχεις και συ ευθύνη που έριξες νερό στο «μύλο» όλου αυτού και αναφέρομαι και στο ΠΑΣΟΚ με τη ρητορική που είχε, για παράνομα φορτία, για συγκαλύψεις, για το ότι ο Πρωθυπουργός ήταν δήθεν ο «ενορχηστρωτής» της συγκάλυψης, για το ότι ο Τασούλας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ως τότε πρόεδρος της Βουλής, έκρυβε δικογραφίες και όλα αυτά. Όλο αυτό δεν ξεκίνησε από τα κόμματα της άκρας δεξιάς και της αριστεράς μόνο, ξεκίνησε απ’ όλα τα υπόλοιπα κόμματα, να θυμίσω μέχρι και για τον θάνατο ενός ανθρώπου μας κατηγόρησε, μέσω ερωτημάτων, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, ο κύριος Φάμελλος.

Σχετικά με το αν θ’ ακολουθηθεί «Μοντέλο Τριαντόπουλου» και στην επικείμενη Προανακριτική 

Για να μην κρύβουμε τα λόγια μας, ο στόχος μας είναι η υπόθεση να οδηγηθεί, χωρίς να παρακαμφθεί καμία τυπική διαδικασία που πρέπει ν’ ακολουθηθεί, η υπόθεση αυτή να πάει στον φυσικό δικαστή. Για να μην είναι αποτέλεσμα, όπως σας είπα, ούτε του συσχετισμού των κομμάτων, ούτε το ποιοι μάρτυρες θα καταθέσουν, ούτε το ποια είναι τ’ αδικήματα, ούτε το ποια είναι τα πρόσωπα. Από κει και πέρα, όμως, κάθε υπόθεση έχει τις ξεχωριστές δικές της ιδιαιτερότητες νομικές, δεν μπορώ να γνωρίζω αν αυτό το οποίο πρέπει να γίνει, είναι να υπάρχει μία, δύο ή τρεις συνεδριάσεις, αυτό θα το αποφασίσουν οι βουλευτές, για ν’ ακολουθηθούν όλα τα νόμιμα που προβλέπονται, αλλά, ναι, ο στόχος, η επιδίωξη είναι να ακολουθηθεί σ’ επίπεδο μοντέλου, δηλαδή, σ’ επίπεδο λογικής, αυτό το οποίο ακολουθήθηκε και στην περίπτωση Τριαντόπουλου. Ας δούμε τι χρειάζεται να γίνει, θα γίνει ό,τι πρέπει για να μην παρακαμφθεί κάποια διαδικασία που προβλέπει το Σύνταγμα, ούτως ώστε αυτό να είναι απολύτως νόμιμο, αλλά, ναι, δεν το κρύβουμε, θεωρούμε ότι όλες αυτές οι υποθέσεις ―και αυτός ουσιαστικά θα είναι και ένας προάγγελος και της συνταγματικής αναθεώρησης, το έχει πει και ο Πρωθυπουργός― πρέπει να κρίνονται από τους φυσικούς δικαστές. Εν προκειμένω, τρεις αρεοπαγίτες και δύο μέλη του Συμβουλίου της Επικρατείας. 

Νέος Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας 

Χρειάζονται δύο πράγματα από την πολιτεία, γιατί το τρίτο έχει να κάνει και με εμάς τους ίδιους και τους οδηγούς. Τα δύο που χρειάζονται, γίνονται όσο καλύτερα μπορούμε. Το ένα είναι όσο μπορούμε περισσότεροι έλεγχοι. Κάθε βδομάδα η Ελληνική Αστυνομία και το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη βγάζουν μία ανακοίνωση, όπου, αν δει κανείς και τη διαβάσει, πολλαπλασιάζονται οι έλεγχοι και η βεβαίωση προστίμων, το δεύτερο είναι αλλάζει συνεχώς το νομοθετικό πλαίσιο, αλλάζει για ακόμη μία φορά. Εδώ η φιλοσοφία του Υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών με τα συναρμόδια υπουργεία είναι να ξεχωρίσουν τις πέντε αιτίες που έχουμε τα περισσότερα θανατηφόρα δυστυχήματα ή ατυχήματα τα οποία οδηγούν σε βαρύτατες βλάβες σωματικές για τους εμπλεκόμενους που είναι η οδήγηση με χρήση κινητού, υπό την επήρεια αλκοόλ, το κράνος και η ζώνη, η υπερβολική ταχύτητα και μία ακόμα παράβαση η οποία νομίζω έχει τεράστια αξία, όπως είναι η στάθμευση σε ράμπα ΑΜΕΑ. Κι εδώ τι κάνουν; Αυστηροποιούν πολύ σημειακά σ’ αυτές τις περιπτώσεις τις ποινές και για την υποτροπή, ουσιαστικά φθάνουν στο σημείο ν’ αφαιρείται το δίπλωμα, πέραν των πολύ μεγάλων προστίμων για πάρα πολλά χρόνια μέχρι και για πάντα, δηλαδή οκτώ χρόνια, δέκα χρόνια, για πάντα, για να ξέρει κάποιος ότι την πρώτη θα έχει ένα πολύ αυστηρό πρόστιμο, τη δεύτερη δεν θα ξανά οδηγήσει ή δεν θα οδηγήσει για δέκα χρόνια εδώ να πω, δεν είναι οι μόνες επιπτώσεις, αυτές είναι οι διοικητικές επιπτώσεις, υπάρχουν, πλέον, και πολύ διαφορετικές ποινικές επιπτώσεις, θα το ξέρουν αυτοί οι οποίοι οδηγούν, όταν κάποιος εμπλέκεται σε κάτι τέτοιο και έχει ως αποτέλεσμα το θάνατο ή τον βαρύ τραυματισμό του άλλου, πλέον έχει φυλακή. Μια ποινή πολύ μεγάλη που δεν αναστέλλεται και δεν μετατρέπεται. 

Σχετικά με τις εξελίξεις στον αθλητισμό

Εν συντομία πάμε ένα χρόνο πίσω, όταν το φαινόμενο το οποίο είχαμε να αντιμετωπίσουμε, το πρόβλημα το οποίο είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήτανε ακόμα πιο σοβαρό, γιατί είχε να κάνει με τη σωματική ακεραιότητα των ανθρώπων που πήγαιναν στο γήπεδο, των πατεράδων, των μαμάδων, των παιδιών, όσων πήγαιναν στο γήπεδο, γιατί; Γιατί είχε «σηκωθεί» πάλι  το θέμα, γιατί είχαμε τη δολοφονία ενός νέου αστυνομικού και λίγους μήνες πριν, είχαμε τη δολοφονία ενός φιλάθλου, από ξένους και εγχώριους χούλιγκανς ή που δεν ήταν ούτε οι πρώτες δυστυχώς, ούτε οι τελευταίες κακές ειδήσεις που είχαμε ακούσει εκείνη την περίοδο. Τραγικές ειδήσεις. Τότε λοιπόν τι κάναμε; Πήραμε κάποιες αποφάσεις οι οποίες φαίνεται ότι είχαν αποτέλεσμα. Δηλαδή, ταυτοποίηση εισόδου, κάμερες και πάω στην τρίτη, αυτοματοποιημένες ποινές. Δηλαδή τι άλλαξε πέραν του ότι υπήρξε η βούληση και το αποτέλεσμα να μπουν οι κάμερες, να βεβαιώνεται η είσοδος, άρα να ξέρουμε ποιος είναι που και να έχουμε και τις αντίστοιχες ποινές. Μπήκαμε σε μια λογική αυτοματοποιημένων ποινών γιατί είδαμε ότι όσο μειώνεται ο ανθρώπινος παράγοντας, δηλαδή η υποκειμενική κρίση, τόσο πιο αποτελεσματικό είναι. Δηλαδή, φωτοβολίδα στο γήπεδο, μια αγωνιστική, δεύτερη φορά, δύο αγωνιστικές και απλά η αρμόδια Επιτροπή, η ΔΕΑΒ, το διαπιστώνει. Πάμε τώρα λοιπόν στο μπάσκετ και πως αυτό συνδέεται. Γιατί έκανε παρέμβαση η Κυβέρνηση; Η Κυβέρνηση δεν μπορεί ούτε να επιβάλει ή να μην επιβάλει ποινές, δεν είναι αθλητική Δικαιοσύνη, ούτε μπορεί να αποφασίσει αν μια διαιτησία είναι καλή ή κακή, δεν έχει τέτοια αρμοδιότητα, ούτε στο μπάσκετ, ούτε στο ποδόσφαιρο, ούτε πουθενά. Η Κυβέρνηση είδε την προηγούμενη εβδομάδα, πριν από περίπου 10 ημέρες, ότι υπήρξε ένας πολύ μεγάλος κίνδυνος να ξεφύγει η κατάσταση και αυτό να έχει κίνδυνο και για τους ανθρώπους, οι οποίοι πάνε στο γήπεδο και για αυτό και έγινε μια παρέμβαση για να διασφαλιστεί η ομαλή διεξαγωγή των αγώνων, όπως και συνέβη. Δηλαδή δεν υπήρξε κάποιος κίνδυνος και στο ένα γήπεδο και στο άλλο για τους φιλάθλους που πήγαν με τα παιδιά τους στο γήπεδο. Υπάρχει όμως ένα άλλο θέμα το οποίο ανακύπτει. Εμείς δεν κρύβουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί και έχει να κάνει με τις συμπεριφορές, είτε παραγόντων, είτε παικτών.

Εδώ να σας πω το εξής. Τι μπορούμε να κάνουμε και τι δεν μπορούμε να κάνουμε. Τι δεν μπορούμε. Δεν μπορούμε να αποφασίζουμε την «α» ή τη «β» τιμωρία. Οι τιμωρίες, είναι δηλαδή διοικητικές αποφάσεις, που είναι αποτέλεσμα κρίσης και απόφασης των δικαστών. Του εκάστοτε δικαστή, ο οποίος έχει τη συγκεκριμένη υπηρεσία και τη συγκεκριμένη ευθύνη. Καμία Κυβέρνηση στον κόσμο δεν μπορεί να πάρει την «α» ή τη «β» απόφαση. Αυτό είναι δεδομένο και δεν θα αλλάξει ποτέ, γιατί είμαστε ένα ευνομούμενο Κράτος. Τι μπορούμε να κάνουμε. Παίρνοντας ως παράδειγμα αυτό που λειτούργησε στα γήπεδα, ως προς την ασφάλεια των φιλάθλων και των παραγόντων των αγώνων, η λογική δηλαδή της αυτοματοποιημένης ποινής, θέλουμε αυτό να το επεκτείνουμε, επεξεργάζεται ένα αντίστοιχο σχέδιο ο αρμόδιος Αναπληρωτής Υπουργός Αθλητισμού, ο κ. Γ. Βρούτσης, ούτως ώστε να δει πως μπορεί η ίδια λογική να επεκταθεί όσο το δυνατόν περισσότερο και στο πειθαρχικό πλαίσιο των παραγόντων ενός αγώνα. Δηλαδή των διοικητικών παραγόντων, των προπονητών, των αθλητών και τα λοιπά. Όχι για το αν είναι μια φάση βήματα ή επιθετικό ή αμυντικό φάουλ. Αυτό δεν είναι πειθαρχική συμπεριφορά. Όταν κάνει μια χειρονομία στην κερκίδα, όταν υπάρχει ας πούμε μια εξύβριση… 

Σχετικά με το αν θα υπάρξει τροποποίηση του αθλητικού Νόμου

Επεξεργάζεται ένα σχέδιο ο Αναπληρωτής Υπουργός Αθλητισμού, ούτως ώστε να έχουμε τροποποίηση του Νόμου και να αυξηθεί πολύ περισσότερο η λογική της αυτοματοποιημένης ποινής. Δηλαδή ο έχων την αρμοδιότητα δικαστής να επιβάλει μια ποινή, να διαπιστώνει σε πολλές περισσότερες περιπτώσεις ότι κάτι συνέβη, δηλαδή αν για παράδειγμα γίνουν κάποιες συγκεκριμένες χειρονομίες,  λέω παράδειγμα, αυτή τη στιγμή είναι υπό επεξεργασία, τότε θα έχουμε μια αγωνιστική, δύο αγωνιστικές. Γιατί μπαίνεις μετά στη συζήτηση, το έκανε έτσι, το έκανε αλλιώς; Έδωσε τεχνική ποινή, έδωσε disqualifié …   

Ερώτηση για το αν θα τιμωρείται η ομάδα ή παράγοντας ή ο παίκτης που έκανε αυτή την πράξη

Γενικά εγώ θεωρώ ότι πρέπει όλα αυτά πρέπει να είναι προσωποποιημένα. Όσο γίνεται περισσότερο. Να μην την πληρώνουν και οι υπόλοιποι αθλητές και οι υπόλοιποι παράγοντες της ομάδας, οι προπονητές, ο κόσμος που πάει στο γήπεδο. Αν δηλαδή μια συμπεριφορά είναι ατομική, το σωστό είναι αυτό να έχει μια ατομική ποινή. Αλλά για να μην μπούμε στην περιπτωσιολογία και να μην κάνουμε κάτι αποσπασματικό, να σας πω ότι είναι κάτι το οποίο το δουλεύει κατά προτεραιότητα ο κ. Βρούτσης, για να ξεκινήσει η νέα χρονιά και να έχουμε μαζί με το νομικό πλαίσιο που εφαρμόζεται με αποτέλεσμα για την ασφάλεια των γηπέδων και ένα επικαιροποιημένο πλαίσιο για την συμπεριφορά των ανθρώπων που σχετίζονται με ένα παιχνίδι. Παράγοντες, προπονητές, παίκτες και λοιποί. 

Σχόλιο στην παρατήρηση ότι δεν εφαρμόστηκε το αυτόφωρο στα τελευταία επεισόδια

Αυτό το οποίο υπάρχει ως απάντηση, είναι ότι η μήνυση κατατέθηκε εκ των υστέρων, πρώτον και δεύτερον, εγώ δεν κρύβω τα λόγια μου, η αυτόφωρη διαδικασία είναι εκ του Νόμου υποχρεωτική, εφόσον υπάρχει μια μήνυση. Από την ώρα που κατατίθεται μια μήνυση μέχρι την επόμενη μέρα στις 12 το βράδυ, η αστυνομία οφείλει να αναζητήσει τον μηνυόμενο. Η αστυνομία φαντάζομαι ότι το έκανε αυτό και από εκεί και πέρα ο λόγος που δεν ανευρέθη  είναι ίσως γιατί δεν κατέστη αυτό εφικτό. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολίτες δύο και τριών κατηγοριών.

Καταρχάς, στην πρώτη περίπτωση, είναι αυτό που θέλουμε να αλλάξουμε, όχι να μην υπάρχει κανένα φίλτρο, δηλαδή να μην υπάρχει κάποιο φίλτρο για έναν πολιτικό, εννοούμε Υπουργό και Υφυπουργό εδώ πέρα. Είναι ο Νόμος περί ευθύνης Υπουργών που έχει να κάνει με το άρθρο 86 του Συντάγματος και μια σειρά από Διατάξεις άλλες, για αυτό και εμείς θέλουμε αυτό το φίλτρο πλέον, μετά την Συνταγματική Αναθεώρηση και υπό την προϋπόθεση να το στηρίξουν και τα υπόλοιπα κόμματα, για να πάρουμε το 180, να μην είναι αποτέλεσμα των κομματικών συσχετισμών. Δηλαδή το φίλτρο να είναι ένα φίλτρο που να είναι για παράδειγμα από ένα Δικαστικό Σώμα, για το αν πρέπει να προχωρήσει ή όχι μια μήνυση. Πάντοτε πρέπει να υπάρχει ένα φίλτρο και σε άλλες χώρες υπάρχει, γιατί όπως καταλαβαίνεται υπάρχουν και εκδικητικές μηνύσεις κατά πολιτικών.

Αλλά όχι έχω 155 στη Βουλή, άρα «ο δικός μου υπουργός τη γλιτώνει». Αυτό λοιπόν ερχόμαστε εμείς, όπως και την αποσβεστική προθεσμία που καταργήσαμε και εξομοιώνεται πλέον, έχουμε όλοι την ίδια παραγραφή, έτσι και αυτό θέλουμε να το αλλάξουμε. Τώρα, προφανώς και δεν υπάρχουν άλλοι Νόμοι για τους παράγοντες. Το λέμε ξεκάθαρα. Η απάντηση η οποία δόθηκε είναι ότι η μήνυση κατατέθηκε αφού αποχώρησε ο εν λόγω παράγοντας. Εγώ δεν έχω λόγω να αμφισβητήσω, ούτε τους δικαστικούς λειτουργούς, ούτε τους αστυνομικούς που ήταν εκεί στο πεδίο και το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: ό,τι γίνεται για όλους τους υπόλοιπους πρέπει να γίνεται και για τους παράγοντες. Και σε επίπεδο πειθαρχικό και σε επίπεδο ποινικό. 

Για τον Αλέξη Τσίπρα και την πιθανότητα ίδρυσης νέου πολιτικού φορέα

Δεν είμαι ο αρμόδιος να απαντήσει, ούτε έχω την πληροφόρηση, ούτε τη σχετική δικαιοδοσία να απαντήσω. Εγώ θα σας πω ότι ο κ. Τσίπρας έχει κάθε δικαίωμα και να εμφανίζεται και να ξαναεμφανίζεται και να κάνει και κόμμα και να κάνει ό,τι θέλει. Έτσι, ένας πρώην πρωθυπουργός και οποιοσδήποτε πολίτης έχει αυτά τα δικαιώματα. Αλλά το γεγονός ότι επιστρέφει κάποιος, δεν σημαίνει ότι επιστρέφει με άλλη ταυτότητα ή με άλλα χαρακτηριστικά ή, τέλος πάντων, δεν σημαίνει ότι έχουμε ξεχάσει ό,τι έχει συμβεί. Το θέμα είναι να τα παραδεχθείς τα λάθη σου, γιατί μόνο στην τελευταία του εμφάνιση, εγώ πιάνομαι μόνο από δύο από τα πολλά. Το ένα είναι ότι μίλησε για «βαλκανοποίηση της ελληνικής οικονομίας». Μιλάμε για τον πρωθυπουργό που έκλεισε τις τράπεζες και μας οδήγησε στις ουρές και τους συνταξιούχους και όλους στα ATM. Και  πήγε να κάνει την Ελλάδα – αν δεν υπήρχαν οι ψήφοι των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ – κάτι πολύ χειρότερο από τα χειρότερα χρόνια των βαλκανικών χωρών. Να θυμηθούμε, ότι αν δεν ήταν οι ψήφοι των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, σήμερα μπορεί να μην μιλούσαμε ούτε για αντιμετώπιση της πανδημίας, ούτε για Ταμείο Ανάκαμψης, ούτε για εμβόλια, ούτε για τις επιστρεπτέες προκαταβολές, ούτε για τη στήριξη των εργαζομένων, ούτε για αυτονόητα πράγματα, καινούργια νοσοκομεία, αναβαθμισμένα, μην κάτσουμε και τα αναλύσουμε. Άρα, ο τελευταίος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης που μπορεί να μιλάει για «βαλκανοποίηση» ή οτιδήποτε σχετικό –  με όλο τον σεβασμό στα κράτη αυτά τα οποία κάνουν μια προσπάθεια το καθένα με τον δικό του τρόπο, αλλά αντιλαμβανόμαστε τι σημαίνει αυτή η έκφραση –   είναι ο κ. Τσίπρας, ο τελευταίος. Όλοι οι υπόλοιποι, με τα σωστά τους και τα λάθη τους, μπορούν να πουν κάτι, έκαναν μια προσπάθεια. Θα τους κρίνει η Ιστορία. Και το δεύτερο είναι ότι πήγε και μίλησε για το brain drain και το brain regain. Δηλαδή, για τη φυγή και την επιστροφή των Ελλήνων στο εξωτερικό. «Κούνησε το δάχτυλο» στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη, που έχουμε καταφέρει με τις πολιτικές μας να δημιουργήσουμε μισό εκατομμύριο δουλειές, να έχουμε τη χαμηλότερη ανεργία των τελευταίων  17 ετών και να έχουν επιστρέψει 420.000 εκ των 650.000 που είχαν φύγει, όχι μόνο επί των ημερών του Αλέξη Τσίπρα, αλλά η συντριπτική πλειονότητα των οποίων έφυγε με τις πολιτικές της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και δεν ακούσαμε λέξη, για όλο αυτό το οποίο ζήσαμε και θεσμικά. Τι εννοώ θεσμικά; Μην ξεχνάμε με ποιους κυβέρνησε ο κ. Τσίπρας, με ποιες πολιτικές κυβέρνησε ο κ. Τσίπρας. Ας πούμε, μιλάει για το Κράτος Δικαίου ο πρωθυπουργός των δύο υπουργών, αμετάκλητα καταδικασμένων από τη Δικαιοσύνη – δεν μιλάω και για την καταδίκη την πρόσφατη του κ. Πολάκη, μιλάω για τα προηγούμενα – και  μιλάει και Κράτος Δικαίου, βαλκανοποίηση και οικονομία. Ε, νομίζω ότι είναι η απόλυτη υποκρισία επί τρία, επί είκοσι τρία, επί όσο θέλετε. 

Για τον π. Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά

Υπάρχει απόλυτος σεβασμός και στα πεπραγμένα της Κυβέρνησης αυτής και στην προσπάθεια την οποία έκανε και η κυβέρνηση συνολικά και οι βουλευτές μας και, βέβαια, ο επικεφαλής και της κυβέρνησης και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, ο κ. Σαμαράς. Ακόμα και την επόμενη ημέρα της διαγραφής στην Ενημέρωση των Πολιτικών Συντακτών είχα διαχωρίσει αυτά τα δύο. Αλλά, ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο, θεωρώ ότι ήταν κάπως ανεξήγητο αυτό το οποίο συνέβη τότε, σε σχέση με το τι υπέστη και ο ίδιος ο Σαμαράς από όλους αυτούς που του έκαναν εκείνες τις επιθέσεις και η Νέα Δημοκρατία. Θα σας κάνω μία σύγκριση, η οποία, νομίζω, απαντάει κατ’ αναλογία και σε αυτό το οποίο με ρωτήσατε, γιατί έχω πει ότι εγώ δεν θέλω να σχολιάζω, και για λόγους σεβασμού και για λόγους αρχής, πρώην πρωθυπουργούς. Πόσες φορές έχουμε μιλήσει για το ΠΑΣΟΚ του κ. Ανδρουλάκη; Γιατί το κάνουμε αυτό;  Γιατί είναι εντελώς διαφορετική η συμπεριφορά που επέδειξε το ΠΑΣΟΚ, οι βουλευτές του, όσοι ψηφοφόροι τότε είχαν μείνει και υπέμεναν το 2015, σε αυτά τα δύσκολα χρόνια, όπου με τις πολλές διαφορές που έχουμε και παραμένουν πολιτικά, δεν είμαστε το ίδιο πράγμα, -ίσα – ίσα- με την Νέα Δημοκρατία στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Τι σχέση έχει αυτή η στάση, η υπεύθυνη στάση, χωρίς ίχνος λαϊκισμού, με τη στάση του κ. Ανδρουλάκη, που συνυπέγραψε ένα αίτημα, το κορυφαίο κοινοβουλευτικό αίτημα, την πρόταση μομφής, με την κυρία Κωνσταντοπούλου και όλους αυτούς που μιλάνε μέχρι και για εσχάτη προδοσία για ένα τραγικό δυστύχημα.  Θέλω να πω ότι όλοι μας κρινόμαστε συνεχώς μέχρι το τέλος της διαδρομής μας.

Για την πιθανότητα ίδρυσης νέου κόμματος του Αντώνη Σαμαρά

Η πολιτική είναι πολιτικές. Σέβομαι απόλυτα τα πρόσωπα, αλλά θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή αυτό που πρέπει να μας νοιάζει, είναι να εφαρμόσουμε πλήρως ένα πρόγραμμα με το οποίο εκλεγήκαμε και να κάνουμε καλύτερη τη ζωή  των πολιτών. Και επειδή θεωρητικά το κοινό στο οποίο μπορεί να απευθυνθεί ένα οποιοδήποτε κόμμα, δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας, τα πεδία πολιτικών είναι πολύ συγκεκριμένα, εγώ θεωρώ ότι η απάντηση πρέπει να είναι με το τι έχουμε κάνει και το τι συνεχίζουμε να κάνουμε. Σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής, νομίζω ότι η Ελλάδα   δεν έχει βρεθεί σε καλύτερο σημείο απ’ ό,τι τα προηγούμενα χρόνια, αμυντικά, διπλωματικά, συναρτήσει και των συνθηκών και των προκλήσεων. Σε έναν κόσμο απόλυτης αβεβαιότητας και αστάθειας, η Ελλάδα παράγει και εξάγει σταθερότητα και ισχυροποιείται. Και στο Ιόνιο και με τα θαλάσσια πάρκα και με τα όσα έχουν ανακοινωθεί με τη Chevron, για παράδειγμα, με το ότι έχουμε καταφέρει και έχουμε το πιο ισχυρό εξοπλιστικό πρόγραμμα για τα επόμενα χρόνια. Και σε επίπεδο στάσης μας και θέσης μας και πρωτοβουλιών μας στην Ευρώπη. Άρα, σε ένα γεωπολιτικό πεδίο αβεβαιότητας, η Ελλάδα πρωταγωνιστεί. Ταμείο Ανάκαμψης, τις πρωτοβουλίες που είχαμε κατά την πανδημία, τώρα με την ενέργεια, όλα όσα έχει πει πρώτος ο Έλληνας Πρωθυπουργός για την ευρωπαϊκή άμυνα.  Πολιτικά, λοιπόν, η απάντηση είναι: Όσο αυτή την θεωρητικά, παραδοσιακά, «δεξιά ατζέντα – που εγώ τη θεωρώ αυτονόητη ατζέντα – εμείς την υπηρετούμε με αποτελεσματικότητα, που ένα είναι η εξωτερική πολιτική, ένα δεύτερο είναι η ασφάλεια, ναι, έχουμε πολλά να κάνουμε, αλλά για πρώτη φορά η πρώτη Κυβέρνηση μεταπολιτευτικά, που μπαίνει η Αστυνομία στα πανεπιστήμια και συλλαμβάνει τους μπαχαλάκηδες τους παραβατικούς, η Κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι. Δεν το έκαναν άλλες κυβερνήσεις στο παρελθόν, ούτε της Νέας Δημοκρατίας ούτε άλλων κομμάτων Και το τρίτο:  Και στο μεταναστευτικό έχουμε την πιο αποτελεσματική, συναρτήσει των άλλων, πολιτική. Άρα, όσο η πολιτική μας αποδίδει, τότε δεν έχουμε να φοβούμαστε τίποτα.     

Σχόλιο για το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Θεωρώ ότι είναι πολύ άδικο αυτό το δημοσίευμα. Γίνεται το εντελώς αντίθετο. Καταρχάς, επικυρώνει και δεν επικυρώνει, μια μεταβίβαση, ενοικίαση ή οποιαδήποτε μεταβίβαση άδειας ραδιοφώνου ή τηλεοπτικού σταθμού μόνο το ΕΣΡ, όχι η Κυβέρνηση. Εμείς τι ερχόμαστε και κάνουμε; Σε ένα νομοσχέδιο που δεν είναι αποσπασματικό ή φωτογραφικό, ίσα-ίσα το αντίθετο, αφορά μόνο τον Τύπο, τον έντυπο Τύπο, τον ηλεκτρονικό Τύπο και κάποιες διατάξεις, γιατί αυτή δεν είναι η μοναδική, για τα ραδιόφωνα. Βάζουμε μια τάξη σε ένα αχαρτογράφητο για πολλές δεκαετίες τοπίο.

Εμείς τι ερχόμαστε και κάνουμε; Μια σειρά από νομοσχέδια, αυτό είναι το πρώτο από τέσσερα, θα ακολουθήσουν άλλα τρία στη συνέχεια, ένα εκ των οποίων είναι και για τα ραδιόφωνα. Μιλάμε στη συγκεκριμένη περίπτωση για μια άδεια ραδιοφωνικού σταθμού για κόμμα που είναι στη Βουλή. Είναι ραδιοφωνικός σταθμός, αυτός στον οποίο αναφέρεστε, τον οποίο τον πήρε ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, γιατί ήταν στην Βουλή. Η νομιμοποιητική βάση για να πάρει άδεια. Εμείς τι λέμε, ότι θα ακολουθηθεί  και σε αυτή την περίπτωση ότι ακολουθείται για τα υπόλοιπα ραδιόφωνα. Και γιατί τώρα; Η απάντηση είναι διπλή, στο γιατί τώρα. Πρώτον, γιατί δυστυχώς χάθηκαν πάρα πολλά χρόνια που και τα ραδιόφωνα και τα περιφερειακά κανάλια ήταν σε μια κατάσταση προσωρινότητας. Το ότι συνέβαινε ένα λάθος δεν σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίσουμε το λάθος να είναι όλα έωλα. Δεύτερον, γιατί τώρα πήγε να γίνει μια μεταβίβαση ή υπενοικίαση, άρα ήρθε το ΕΣΡ να αποφασίσει επί μίας ενέργειας. Το ΕΣΡ λοιπόν τι είπε; Μας είπε ότι υπάρχει ένα ουσιαστικά νομικό κενό. Γιατί ενώ είναι σαφής ο Νόμος για το πότε μπορείς να έχεις την άδεια, δεν περιγράφει ο Νόμος τι γίνεται μετά. Εμείς λοιπόν δεν αλλάζουμε τον Νόμο. Δεν ερχόμαστε να πούμε πότε δικαιούσαι και πότε δεν δικαιούσαι. Ότι ίσχυε, ισχύει. Ερχόμαστε και λέμε ότι στη συνέχεια ακολουθείται η υφιστάμενη διαδικασία. Το πιο σημαντικό όμως ποιο είναι; Ότι τους επόμενους μήνες θα δώσουμε τη δυνατότητα σε όλους, συμπεριλαμβανομένου και αυτού που μας καταγγέλλει -εμείς δεν θέλουμε από κανέναν να πάρουμε κάτι- να αποκτήσουν νόμιμη άδεια, θα σας δώσω και μια προαναγγελία είδησης, χωρίς τη λογική της πλειοδοσίας χρημάτων, όποιος δηλαδή πληροί τις προδιαγραφές, μια σειρά από προδιαγραφές, όπως γίνεται στα sites και στις εφημερίδες, μια σειρά από προδιαγραφές που θα περιγράψουμε, θα μπορεί να πάρει άδεια.