Σημεία Συνέντευξης στην εκπομπή Live News του MEGA

Σημεία Συνέντευξης του Υφυπουργού παρά τω Πρωθυπουργώ και Κυβερνητικού Εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη στην εκπομπή Live News του MEGA με τον Νίκο Ευαγγελάτο

Για την διαβίβαση της δικογραφίας για τον ΟΠΕΚΕΠΕ από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία στη Βουλή

Κοιτάξτε καταρχάς ότι υπάρχει η πληροφορία, το οποίο δεν αμφισβητεί κανείς, ότι σε μία δικογραφία που έρχεται στη Βουλή αναφέρονται δύο ονόματα διατελεσάντων Υπουργών, εν προκειμένω στο Αγροτικής Ανάπτυξης, δεν σημαίνει απαραιτήτως κάτι πριν δούμε την δικογραφία. Τι εννοώ; Μία αναφορά σε μία υπόθεση μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους. Εγώ δεν προδικάζω κάτι, πραγματικά δεν γνωρίζουμε. Προφανώς πρέπει να τη διαβάσουμε, να τη διαβάσουν όλα τα κόμματα, να αξιολογήσουν αυτές τις αναφορές, το εύρος τους, τη σπουδαιότητά τους, την ένταση ή αν είναι μία αναφορά και παραπάνω αναφορές. Αν είναι σε μαρτυρικές καταθέσεις, αν είναι κάποιο στοιχείο, οτιδήποτε. Άρα, γιατί το λέω αυτό; Γιατί με βάση το άρθρο 86 του Συντάγματος, που εμείς έχουμε πει ότι θέλουμε να αλλάξουμε ως προς τον τρόπο λήψης απόφασης παραπομπής ή μη, μόλις πέσει, έστω και χωρίς οτιδήποτε άλλο στο όνομα ενός διατελέσαντος Υπουργού, ο Δικαστής, ο Εισαγγελέας, ο Ανακριτής, ο οποιοσδήποτε δικαστικός λειτουργός ερευνά μια υπόθεση, δεν προχωρά την αξιολόγηση, δεν προχωρά την έρευνα, είναι υποχρεωμένος να τη στείλει στη Βουλή. Υπάρχουν πάρα πολλές δικογραφίες που έρχονται κατά καιρούς στη Βουλή. Το ξαναλέω, δεν το υποβαθμίζω, ούτε το αναβαθμίζω. Δεν το γνωρίζω σε λεπτομέρεια. Δεν μπορώ να ξέρω τι λέει η δικογραφία. Άρα, ας περιμένουμε.

Χωρίς να θέλω να συμψηφίσω σε καμία περίπτωση, καταρχάς δεν μπορούμε να μιλήσουμε και για κάτι που δεν έχουμε διαβάσει. Εν προκειμένω τη συγκεκριμένη δικογραφία. Αφήνω στην άκρη το ποινικό σκέλος, το οποίο είναι πολύ σοβαρό συνολικά, προφανώς με βάση τα αδικήματα που ερευνά η Ευρωπαία Εισαγγελέας. Δεν το συζητάμε αυτό. Το «δεν γνωρίζουμε» είναι σε σχέση με την όποια εμπλοκή πολιτικών. Ότι είναι σοβαρό θέμα γενικά, είναι σοβαρό θέμα γενικά. Δεν το συζητάμε και είναι μια «αμαρτωλή» ιστορία που ξεκινάει για τη χώρα μας -γιατί η ίδια αμαρτωλή ιστορία σε άλλη ένταση, σε άλλες χώρες είναι και αλλού-  ξεκινάει από τη δεκαετία του ’80 την υπόθεση του καλαμποκιού, όπου εκεί είχαμε Υπουργό, τότε υπουργό του ΠΑΣΟΚ που είχε αμετάκλητη καταδίκη, για πάνω από τρία χρόνια και πήρε χάρη από άλλη μετά κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Είχαμε μόνο για την περίοδο 1999 – 2004 τη χώρα μας να πληρώνει σε πρόστιμα πάνω από 560 εκατομμύρια.

Είναι λοιπόν μια συνολική -δεν εξαιρώ ούτε τη δική μας κυβέρνηση τα χρόνια αυτά, μέχρι να ληφθούν αυτές οι σοβαρές αποφάσεις που πήραμε- μια συνολική αποτυχία στο να κάνουμε τι ως κράτος συνολικά; Στο να ελέγξουμε αυτές τις παράνομες επιδοτήσεις. Κάποιοι δηλαδή πλούτιζαν σε βάρος των πραγματικών αγροτών.

Όποιος φέρεται από τα στοιχεία της Δικαιοσύνης, ότι πρέπει να του αποδοθούν ευθύνες, θα πρέπει να του αποδοθούν ευθύνες. Δεν το συζητάμε. Από εκεί και πέρα, εάν αυτό το οποίο περιγράφεται σε μία δικογραφία συνιστά ένα ενδεχόμενο ποινικό αδίκημα, εμείς δεν πρόκειται να κλείσουμε τα μάτια, αλλά είμαστε ακόμα στο… πολύ πρόωρο. Δεν είναι ότι έχουμε διαβάσει κάτι και λέμε «περιμένετε να δούμε» αν αυτό. Ας δούμε ποιες είναι αυτές οι αναφορές. Το ξαναλέω και το λέω και από την όποια νομική εμπειρία έχω ως δικηγόρος, υπάρχουν πολύ εμπειρότεροι από μένα. Η όποια αναφορά ενός πολιτικού προσώπου σε μια δικογραφία συνιστά υποχρέωση αποστολής στη Βουλή. Το σημαντικό είναι ότι εμείς αποφασίσαμε αυτό που λέμε «ό,τι δεν λύνεται, κόβεται» με τις δικές μας καθυστερήσεις. Με μια προσπάθεια που έγινε από την αρχή να μπει σε μια σειρά το πράγμα. Φαίνεται ότι μόνο με την τελευταία απόφαση έχει νόημα να μιλάμε. Δηλαδή τι; Αυτό που έκανε ο Πρωθυπουργός. Να πάει ο ΟΠΕΚΕΠΕ στην ΑΑΔΕ, ένα συνολικό σχέδιο εξυγίανσης. Γιατί από εδώ και στο εξής οτιδήποτε δίδεται θα δίδεται σε αυτούς που πρέπει να δοθεί.

Για τα μέχρι τώρα δεν σβήνεται η ευθύνη. Θα πρέπει να πληρώσουν ποινικά όσοι κρίνει η Δικαιοσύνη και εννοείται να αναζητηθούν τα λεφτά και μάλιστα κατά προτεραιότητα σε εκείνους που φαίνεται ότι τα πήραν και δεν έπρεπε να τα πάρουν.

Για την απόφαση της Βουλής για την προανακριτική

Η υπόθεση των Τεμπών είναι από τις μεγαλύτερες ανοικτές πληγές της χώρας μας. Είναι μια εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση, ένα απίστευτο δυστύχημα, απολύτως τραγικό δυστύχημα. Χάθηκαν 57 άνθρωποι. Πολιτικά είναι τεράστιες οι ευθύνες- όλων των κυβερνήσεων. Αναλάβαμε και εμείς από την πρώτη στιγμή τη δική μας ευθύνη, χωρίς να κρυφτούμε. Οι ποινικές ευθύνες αξιολογούνται από τη Δικαιοσύνη. Υπάρχουν κάποια δεδομένα. Δεδομένο πρώτο: Για πρώτη φορά κυβέρνηση και μάλιστα μια κυβέρνηση με ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία στέλνει απευθείας στο φυσικό δικαστή, ήδη, έναν πρώην Υφυπουργό, για τον οποίο φαίνεται ότι οι μετέπειτα εξελίξεις ότι δεν υπάρχει κάποιο θέμα με σκοπό τη συγκάλυψη, αλλά αυτό δεν θα το πω εγώ, θα το πει η Δικαιοσύνη. Εμείς δεν βγάζουμε αποφάσεις. Και έναν δεύτερο πρώην Υπουργό επίσης τον στέλνει αρχικά στην προανακριτική και, αφού τηρηθεί ο τύπος, στη Δικαιοσύνη, αυτό δεν έχει ξαναγίνει. Δεύτερο, το οποίο είδα και παρατήρησα με μεγάλη προσοχή τη Βουλή την προχθεσινή πολύ σημαντική ημέρα, ότι όλα όσα ακούγαμε 3 μήνες από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και από κάποια μέσα, δηλαδή για ξυλόλια, για μπαζώματα, για συγκάλυψη, για λαθρέμπορους, για χαμένα βαγόνια. Αυτά τα έλεγε ακόμη και η αξιωματική αντιπολίτευση. Κάποια που έλεγαν κάποια κόμματα πιο ακραία ότι εξαφανίσαμε νεκρούς, τη στιγμή που τα κόμματα πήραν το σύνολο της δικογραφίας, όλη τη δικογραφία των Τεμπών που είναι ένα τεράστιο δωμάτιο, μια τεράστια αίθουσα και μπορούσαν να τα τεκμηριώσουν αυτά που έλεγαν για σχεδόν δύο χρόνια και με μεγάλη ένταση τρεις μήνες, δεν τα είπαν, ούτε γραπτώς τα είπαν ούτε προφορικά. Άρα η συγκάλυψη με όλες αυτές τις επιμέρους εκδοχές, την οποία καλλιεργούσε ως αφήγημα η αντιπολίτευση, δυστυχώς συμπεριλαμβανομένου και του ΠΑΣΟΚ, κατέρρευσε. Οι ποινικές ευθύνες, όμως, διερευνώνται. Αυτή τη στιγμή έχουμε μια υπόθεση με πάνω από σαράντα κατηγορούμενους, δύο πρώην Υπουργούς που ελέγχονται, γιατί οι προηγούμενοι δεν γινόταν λόγω της παραγραφής, χωρίς να σημαίνει κάτι αυτό, υπάρχει το τεκμήριο αθωότητας και να μην το ξεχνάμε μία ανάκριση η οποία ακόμα δεν έχει κλείσει. Δεν μπορώ να γνωρίζω τους χρόνους, αλλά σίγουρα έχουν γίνει πολλές ενέργειες και με αρκετές απαντήσεις που έχουν δοθεί σε κρίσιμα ερωτήματα από επίσημες πραγματογνωμοσύνες. Δικαιοσύνη θέλουμε για τα Τέμπη.

Για την καταγγελία της κυρίας Καρυστιανού

Εδώ, αν μου επιτρέπετε να πω κάτι. Και βλέπω τους γνωστούς τίτλους «παραποίησης». Πριν από περίπου πέντε μέρες αν δεν κάνω λάθος, στην αρχή της εβδομάδας σε μια τηλεοπτική συνέντευξη που είχα ή τη Δευτέρα ή την Τρίτη, ρωτήθηκα για τη συγκεκριμένη καταγγελία και είπα: «δεν ξέρω αν αυτό το οποίο λέει ισχύει και δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω», ότι έγινε η συνάντηση, τι ειπώθηκε, τι μπορεί να ειπώθηκε. Είναι προφανές ότι το να υπάρχει οποιαδήποτε σύνδεση με τον Πρωθυπουργό δεν το πιστεύει κανένας λογικός άνθρωπος. Αλλά πέραν αυτού, εγώ είχα ένα πολύ λογικό ερώτημα, το οποίο το επαναφέρω σήμερα και φαίνεται ότι είναι ακόμα πιο επίκαιρο. Πώς γίνεται να σου απειλούν τη ζωή και του παιδιού σου και να μη λες τα ονόματα των ανθρώπων που συνάντησες; Είναι εύλογο ερώτημα, χωρίς να είναι πεδίο αντιπαράθεσης με μια μάνα που έχει χάσει το παιδί της. Παρόλα αυτά, αν και δεν είχαν ειπωθεί τα ονόματα, η αστυνομία -άρα και εδώ φαίνεται ότι δεν υπάρχει λόγος να συγκαλυφθεί τίποτα- έκανε υποδειγματικά τη δουλειά της και φαίνεται ότι εντόπισε τους ανθρώπους αυτούς. Σήμερα ακούσαμε τον συνήγορο -όχι τον ίδιο να δούμε αν θα καταθέσει και ο ίδιος, αλλά έχει μια αξία- τον δικηγόρο του ανθρώπου που συνάντησε η κυρία Καρυστιανού και αμφισβήτησε αυτά τα οποία μετέφερε η κυρία Καρυστιανού. Το ξαναλέω, δεν παίρνω θέση, δεν είναι η επίσημη κατάθεση. Είναι όμως μια δημόσια συνέντευξη του συνηγόρου. Ίσως αυτό απαντάει και στο γιατί δεν δόθηκαν τα ονόματα. Όλα αυτά θα τα βρει η Δικαιοσύνη. Ποιο είναι το μεγάλο πρόβλημα όμως; Ότι στο άκουσμα αυτής της συνέντευξης, που κανείς δεν έχει λόγο ούτε να πάρει θέση υπέρ ούτε να πάρει θέση κατά, -πέραν του προφανούς ότι δεν μπορούσε να έχει κάποια σχέση ο Πρωθυπουργός με απειλές. Πέραν της δικαιοσύνης που έπρεπε να το δει και όπως φαίνεται, το βλέπει πολύ σοβαρά, ασχέτως αν δεν δόθηκαν τα ονόματα, έσπευσαν πάλι τα κόμματα και χθες στη Βουλή να κάνουν σπέκουλα. Εγώ δέχτηκα πάλι επιθέσεις από την κυρία Κωνσταντοπούλου, η οποία με ρώταγε γεμάτη υπονοούμενα για το θέμα. Τι έχει γίνει με αυτό το θέμα και τι έχει γίνει με αυτό το θέμα; Βγαίνει την επόμενη μέρα ο συνήγορος του ανθρώπου αυτού και λέει κάτι. Εγώ, επαναλαμβάνω με απόλυτο σεβασμό δεν θα βγάλουμε αποφάσεις εδώ πέρα. Ας περιμένουμε και όπως φαίνεται οι εξελίξεις αρχίζουν και απαντάνε στα ερωτήματα που θέτουμε.

Για τον πόλεμο μεταξύ Ιράν – Ισραήλ

Να πούμε ότι είναι πάρα πολύ σημαντικό όταν υπάρχει τόσο έκρυθμη και τόσο έντονα πολεμική κατάσταση, να έχεις ένα οργανωμένο κράτος που να μπορεί να προστατεύει τους πολίτες του σε όλο τον κόσμο. Και ο τρόπος που έχουν διασωθεί και έχουν προστατευτεί οι Έλληνες πολίτες και στο Ιράν και στο Ισραήλ, πάνω από 100 στην περίπτωση του Ισραήλ, ήταν υποδειγματικός, συνεργασία του Υπουργείου Εξωτερικών και των αρμόδιων υπηρεσιών στις πρεσβείες και τα προξενεία. Αυτό δεν είναι να το προσπερνάμε.

Τώρα το δεύτερο. Αυτά τα οποία ζούμε τα τελευταία χρόνια, ο πιο ευφάνταστος σεναριογράφος δεν θα μπορούσε να τα περιγράψει. Άρα σημαίνει ότι οι καιροί είναι πολύ ζόρικοι. Τα δεδομένα είναι πάρα πολύ δύσκολα. Η αβεβαιότητα υπάρχει παντού στον κόσμο και είναι πολύ σημαντικό ότι αυτά τα χρόνια η Ελλάδα έχει μια Κυβέρνηση που την έχει ισχυροποιήσει. Η Ελλάδα δεν είναι ένα κράτος στο περιθώριο, γεμάτο αβεβαιότητα.

Η Ελλάδα έχει μια εξωτερική πολιτική που δεν δημιουργεί εντυπώσεις με βάση τα συνθήματα. Η Ελλάδα έχει μια ισορροπημένη στάση σε όλα τα επίπεδα. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός έχει κάνει μια σειρά από πολύ σημαντικές διμερείς επαφές, σε επίπεδο τηλεφωνικό, σε όλες τις μεγάλες συναντήσεις. Χρειάζεται άμεση κατάπαυση του πυρός και σίγουρα πρέπει να φτάσουμε σε ένα σημείο, όπου υπάρχει αυτός ο κίνδυνος, όπως ας πούμε στην Γάζα, να προστατευθούν οι άμαχοι. Αυτό το οποίο επιδιώκουμε εμείς είναι με την ισορροπημένη πολιτική να προστατεύουμε τα συμφέροντα της χώρας.

Σε διευκρινιστική ερώτηση άμεση κατάπαυση του πυρός και στο μέτωπο Ισραήλ – Ιράν απάντησε: Προφανώς αυτή τη στιγμή το πιο σημαντικό είναι να μην εκτραχυνθεί η κατάσταση. Τα πράγματα δυστυχώς μέρα με την μέρα γίνονται χειρότερα. Αυτό που χρειάζεται λοιπόν είναι να μην πάμε σε χειρότερη κατάσταση για προφανείς λόγους, δεν χρειάζεται να τους εξηγήσουμε και τις προεκτάσεις πέραν της πρώτης αντίδρασης, που είναι οι προεκτάσεις για τους ανθρώπους που κινδυνεύουν να χάσουν τη ζωή τους, τους αμάχους, για τις οικονομικές προεκτάσεις και όλες τις συναφείς προεκτάσεις.

Για τη συνεδρίαση στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας και την πιθανότητα εμπλοκής της Σούδας

Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή τέτοιο θέμα εμπλοκής, ούτε πρόκειται να υπάρξει. Αυτό το οποίο θέλουμε να πούμε για να είμαστε ξεκάθαροι, είναι ότι δεν είναι μια ευχάριστη κατάσταση, δεν είναι μια κατάσταση που μπορεί να κάνει ένα κράτος σοβαρό να εφησυχάζει. Προφανώς όταν έχεις ένα τόσο μεγάλο πολεμικό μέτωπο, τόσο κοντά σου, δεν μπορείς να κάθεσαι με σταυρωμένα τα χέρια.

Η Ελλάδα είναι ένα κράτος το οποίο προετοιμάζεται συνεχώς, για να είναι ένα κράτος το οποίο να είναι έτοιμο για όλες τις καταστάσεις. Άρα, δεν υπάρχει λόγος φόβου αυτή τη στιγμή. Γίνονται όλα τα βήματα τα οποία πρέπει να γίνουν από μια σοβαρή χώρα σε όλα τα επίπεδα για να είναι προετοιμασμένη για κάθε ενδεχόμενο. Κίνδυνος ορατός αυτή τη στιγμή για την Ελλάδα ούτε στο επόμενο διάστημα δεν φαίνεται να υπάρχει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλα τα πρωτόκολλα δεν πρέπει να ενεργοποιηθούν, όλες οι ασκήσεις δεν πρέπει να γίνουν. Το καταλαβαίνετε…

Για την Λιβύη

Η Ελλάδα κάνει κάτι το οποίο είναι το πιο σημαντικό. Ασκεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα. Η Ελλάδα είναι ένα κράτος το οποίο σέβεται το διεθνές δίκαιο. Έχουμε δηλώσει τη διάθεσή μας να έχουμε οριοθέτηση στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, γιατί έχουμε αντικείμενες ακτές με τη Λιβύη.

Σε αντίθεση με εμάς, η Τουρκία δεν έχει αντικείμενες ακτές με τη Λιβύη και το από το 2019 τουρκολιβυκό μνημόνιο είναι εκτός από άκυρο, ανυπόστατο και παράνομο. Δεν παράγει κανένα αποτέλεσμα, δεν έχει αναγνωριστεί από κανέναν. Εμείς έχουμε μια στρατηγική αυτονόητη να μιλάμε και με τις δύο πλευρές στη Λιβύη. Αλλά πιστέψτε με, ξέρετε, η διαφορά της Ελλάδας με τις θεωρίες που ακούγονται και με άλλες χώρες είναι ότι η εξωτερική της πολιτική παράγει ουσιαστικό αποτέλεσμα. Δηλαδή, ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός της Ελλάδας είναι επίσημα κατατεθειμένος στην Ευρώπη, προχωράει και με τη σφραγίδα της Ευρώπης διασφαλίζονται τα απώτατα δυνητικά όρια της χώρας. Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ ξανά. Και έρχομαι και σας λέω το εξής: γιατί μου είπατε και πολύ σωστά έχει γίνει πολλή κουβέντα από κάποια κέντρα αντιπολιτευτικά και κάποιους άλλους για την εξωτερική πολιτική. Είμαστε 6 χρόνια στην κυβέρνηση.

Το ένα που σας είπα ο Θαλάσσιος Χωροταξικός Σχεδιασμός που δεν έγινε για δεκαετίες. Δύο ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο τις έκαναν άλλες κυβερνήσεις πέραν της κυβέρνηση Μητσοτάκη; Όχι. Προστασία των συνόρων με τον φράχτη και τέτοια επέκταση σε τόσο μεγάλες κρίσεις και μάλιστα αποτροπή υβριδικής απειλής στον Έβρο. Το έκανε άλλη κυβέρνηση; Όχι. Από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια στο Ιόνιο. Το έκανε άλλη κυβέρνηση; Όχι. Τα θαλάσσια πάρκα που προχωράμε προχώρησαν ποτέ άλλοτε τόσο πολύ; Όχι. Δύο κολοσσοί στον τομέα της ενέργειας, όπως η Chevron (ο δεύτερος που έρχεται τώρα). Τους έφερε άλλη κυβέρνηση; Όχι. Ξέρετε ποια είναι η διαφορά μας με όλους αυτούς που θεωρητικολογούν; Εμείς μιλάμε με τις πράξεις μας. Εμείς δεν πουλάμε τζάμπα πατριωτισμό. Ο τζάμπα πατριωτισμός κάνει μόνο κακό στη χώρα. Δεν θεωρούμε ότι είμαστε παραπάνω πατριώτες από κάποιους άλλους. Θεωρούμε ότι είμαστε όλοι το ίδιο και επειδή έχουμε την ευθύνη να κρατάμε το τιμόνι της χώρας, κοιτάμε να τη μεγαλώσουμε. Και τη χώρα την μεγαλώνουμε… Και αυτό έχει πολύ μεγαλύτερη αξία τώρα. Τώρα που οι κρίσεις, η μία διαδέχεται την άλλη, ο ένας πόλεμος διαδέχεται τον άλλον. Και όμως η Ελλάδα στέκει όρθια, αναπτύσσεται οικονομικά όσο παραπάνω μπορεί. Έχουμε πολύ ακόμα δρόμο μπροστά μας και αντί να εξάγει αβεβαιότητα, παράγει και εξάγει σταθερότητα.